«وَ قالَتِ اليَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغلُولَةٌ غُلَّت أَيديهِم وَ لُعِنُوا بِما قالُوا بَل يَداهُ مَبسُوطَتانِ يُنفِقُ كَيفَ يَشاءُ وَ لَيَزيدَنَّ كَثيراً مِنهُم ما أُنزِلَ إِلَيكَ مِن رَبِّكَ طُغياناً وَ كُفراً وَ أَلقَينا بَينَهُمُ العَداوَةَ وَ البَغضاءَ إِلى يَومِ القِيامَةِ كُلَّما أَوقَدُوا ناراً لِلحَربِ أَطفَأَهَا اللَّهُ وَ يَسعَونَ فِى‏الْأَرْضِ فَساداً وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدينَ .^۱
يهود گفتند كه دست خدا ، بسته است. دست‏هاى خودشان بسته باد ! و بدين سخن كه گفتند ، ملعون شدند. دست‏هاى خدا ، گشاده است. به هر سان كه بخواهد ، روزى مى‏دهد. و آنچه بر تو از جانب پروردگارت نازل شده است، به طغيان و كفرِ بيشترشان ، خواهد افزود. ما تا روز قيامت ، ميانشان دشمنى و كينه افكنده‏ايم. هر گاه آتش جنگ را افروختند ، خدا خاموشش ساخت. آنان در روى زمين به فساد مى‏كوشند، و خدا ، مفسدان را دوست ندارد» .
از عبارت «فَأَغرَينَا بَينَهُمُ العَدَاوَةَ وَالبَغضَاء إِلَى يومِ القِيامَةِ» در مورد مسيحيان و نيز از عبارت «وَ أَلقَينا بَينَهُمُ العَداوَةَ وَ البَغضاءَ إِلى يَومِ القِيامَةِ» در مورد يهوديان ، استفاده مى‏شود كه شمارى از آنان، تا روز قيامت خواهند بود ؛ اگر چه به دليل اعمالشان، ميان خودشان تا روز قيامت، همواره دشمنى‏است.^۲

۲. برترى پيروان واقعى عيسى عليه السلام بر كافران و يهوديان تا قيامت‏

قرآن كريم به توطئه يهوديان در كشتن عيسى عليه السلام اشاره مى‏كند و خطاب به ايشان مى‏گويد كه خداوند ، تو را از دست كافران، يعنى يهوديانى كه نسبت به رسالت تو

دوست دارد».^۱
سيره امير مؤمنان عليه السلام نيز اين شيوه برخورد را تأييد مى‏كند. ايشان در بخشى از اين فرمان به مالك اشتر، در استقبال از صلح مى‏فرمايد:
و از صلحى كه دشمن ، تو را بدان فرا خوانْد و رضاى خداوند در آن بود، روى متاب كه آشتى به سربازان تو آسايش رسانَد و از اندوه برَهانَد و شهرهايت ايمن مانَد.^۲

ب - ادلّه خاصّ قرآنى‏

۱. حكايت قرآن از بقاى دشمنى بين يهوديان و نيز بين نصارا تا روز قيامت‏

از برخى آيات قرآن بر مى‏آيد كه شمارى از يهوديان و مسيحيان، همچنان بر دين خود ، باقى مى‏مانند. در مورد مسيحيان مى‏خوانيم:
«وَ مِنَ الَّذينَ قالُوا إِنَّا نَصارى أَخَذنا ميثاقَهُم فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغرَينا بَينَهُمُ العَداوَةَ وَ البَغضاءَ إِلى يَومِ القِيامَةِ وَ سَوفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِما كانُوا يَصنَعُونَ .^۳
و از كسانى كه گفتند كه ما نصرانى هستيم ، پيمان گرفتيم. پس قسمتى از اندرزهايى را كه به آنها داده بوديم ، فراموش كردند . ما نيز ميان آنها تا روز قيامت ، كينه و دشمنى افكنديم. به زودى خداوند ، آنان را از كارهايى كه مى‏كنند ، آگاه خواهد ساخت» .
در باره يهوديان نيز چنين مى‏خوانيم: