۱۸۲۰. الغيبة ، نعمانى- با سندش به نقل از ابو بصير - : امام باقر عليه السلام فرمود : «به خدا سوگند، گويى به او (قائم عليه السلام ) مىنگرم كه ميان ركن [حجر الأسود ]و مقام [ابراهيم] با مردم بر سر امرى نو، كتابى نو و فرمانروايىِ نوينى از آسمان بيعت مىكند . به هوش باشيد كه تا لحظه درگذشتش، هيچ يك از پرچمهاى (لشكرهاى) او شكست نمىخورد» .۱
۱۸۲۱. كمال الدين- با سندش به نقل از عبد السلام بن صالح هروى، از امام رضا عليه السلام ، از پدرانش، از امام على عليه السلام - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله [در ذكر وقايع معراج ]فرمود : « ... در پيشگاه خدايم ، به پايه عرش نگريستم و دوازده نور ديدم كه در هر نور با خطّى سبز ، اسم هر يك از اوصياى مرا نوشته بودند . اوّلين آنها، على بن ابى طالب و آخرين ايشان ، مهدىِ امّتم بود . گفتم : اى پروردگار من ! اينها وصيّانِ پس از من اند ؟ ندا آمد : "اى محمّد ! اينها اولياى من اند ... . به عزّت و جلالم سوگند ، دينم را با اينها چيره مىكنم و كلمهام را با اينها فراز مىآورم و با آخرين ايشان ، زمين را از دشمنانم پاك مىكنم و مشرق و مغرب زمين را به فرمانروايى او در مىآورم و بادها را مسخّر او مىسازم و گردنهاى سركش را برايش رام مىكنم و ابزار و وسايل او را پيشرفته مىكنم و با لشكرم او را يارى مىدهم و با فرشتگانم كمكش مىكنم تا دعوت مرا آشكار كند و مردم را بر يگانه دانستن من گرد آورد . سپس فرمانروايىاش را تداوم مىبخشم و حكومت را تا روز قيامت، ميان اوليايم دست به دست مىچرخانم» .۲
