۱۸۰۷. دلائل الإمامة- با سندش به نقل از اَنَس بن مالك - : روزى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به سوى ما بيرون آمد و على عليه السلام را ديد . دستش را ميان شانههاى او نهاد و سپس فرمود: «اى على ! اگر از دنيا جز يك روز نمانده باشد ، خداوند، آن روز را چنان طولانى مىكند كه مردى از خاندانت به حكومت رسد ؛ كسى كه به او مهدى گفته مىشود و به سوى خداى عليهم السلام هدايت مىنمايد و عرب به وسيله او هدايت مىشوند ، همان گونه كه تو، كافران و مشركان را از گمراهى [به هدايت] ره نمودى» .
سپس فرمود : «بر كف دست او نوشته شده است : با او بيعت كنيد كه بيعتِ خداى عليهم السلام است» .۱
۱۸۰۸. الإرشاد- به نقل از محمّد بن عجلان - : امام صادق عليه السلام فرمود : «هنگامى كه قائم عليه السلام قيام كند ، مردم را دوباره به اسلام فرا مىخواند و آنها را به امرى راه مىنمايد كه پوشيده شده و توده مردم به آن راه نيافتهاند ، و قائم از آن رو "مهدىّ" ناميده شد كه به امرى راهنمايى مىكند كه به آن راه نيافتهاند و قائم ناميده شد ؛ زيرا به حق قيام مىكند» .۲
۳ / ۶
پايان حكومت مستكبران
۱۸۰۹. تفسير العيّاشى- به نقل از زراره، در باره سخن خداوند: «و آن روزها را ميان مردم،دست به دست مىكنيم» - : امام صادق عليه السلام فرمود: «هماره و از روزگار آفرينش آدم، دولتى از آنِ خدا و دولتى از آنِ ابليس بوده است . پس دولت خداوند كجاست؟! آن نيست جز [دولت ]يگانه قائم [خاندان محمّد]» . ۳
