۱۶۴۷. كمال الدين- با سندش به نقل از محمّد بن مسلم - : شنيدم كه امام باقر عليه السلام مىفرمايد : «قائمِ ما با هراس [افتادن در دل دشمنانش] يارى مىشود و با يارى [خداوند] استوار مىگردد ، زمين زير پايش در هم پيچيده [و حركتش سريع ]مىگردد و گنجها برايش آشكار مىشوند و حاكميتش به شرق و غرب مىرسد و خداوند، دينش را به دست او بر همه دينها غلبه مىدهد ، هر چند مشركان را خوش نيايد ، و در زمين ، ويرانهاى نمىماند، جز آن كه آباد مىشود و روح خدا ، عيسى بن مريم، فرود مىآيد و پشت سر او نماز مىگزارد» .۱
۱۶۴۸. تفسير القمّى- با سندش به نقل از شهر بن حوشب - : حجّاج به من گفت : آيهاى دركتاب خدا مرا عاجز كرده است .
گفتم : اى امير! كدام آيه؟
گفت : آيه: «و هيچ يك از اهل كتاب نيست، مگر آن كه پيش از مرگش به او (پيامبر خدا) ايمان مىآورد» . به خدا سوگند، من فرمان مىدهم كه يهودى و مسيحى را گردن بزنند و سپس با چشم خودم به او مىنگرم؛ امّا نمىبينم كه لبانش را [به شهادتين ]تكان دهد تا آن كه مىميرد .
گفتم : خداوند، امير را به سامان كند! آيه را درست تأويل نكردى .
گفت : تأويل آن چيست؟
گفتم : عيسى پيش از روز قيامت، به دنيا فرود مىآيد و هيچ كس از يهوديان و مسيحيان نمىمانند، جز آن كه پيش از مرگش به او ايمان مىآورند و او پشت سرِ مهدى، نماز مىخواند .
گفت : واى بر تو! اين تأويل را چگونه يافته و از كجا آوردهاى؟
گفتم : محمّد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب (امام باقر عليه السلام ) برايم گفته است .
حجّاج گفت : به خدا سوگند، آن را از چشمهاى زلال آوردهاى .۲
