۱۷۶۱. تفسير العيّاشى- به نقل از سلّام بن مستنير - : امام باقر عليه السلام در باره اين سخن خدا : «و هر كس مظلومانه كشته شود ، براى ولىّ او ، حقّ تسلّط [بر قاتل ]نهادهايم . پس در كشتن و قصاص، زيادهروى نكند كه او يارى شده است» فرمود : «او حسين بن على عليه السلام است كه مظلومانه كشته شد و ما اولياى او هستيم ، و قائم ما هنگامى كه از ميان ما قيام مىكند، انتقام خون حسين را مىطلبد ... . او يارىشده است، و دنيا از بين نمىرود تا انتقامش به دست مردى از خاندان پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله گرفته شود ، زمين را از عدل و داد پر مىكند ، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است» .۱
۱۷۶۲. تفسير العيّاشى- به نقل از جابر جعفى، در يادكرد آنچه پس از كشتن سفيانى به دست امام مهدى عليه السلام روى مىدهد - : امام باقر عليه السلام فرمود: «سپس به كوفه روى مىآورد و در آن جا منزل مىكند و بدهكارى را ... باقى نمىنهد، جز آن كه بدهىاش را مىپردازد و چيز به ستم برده شدهاى را [باقى نمىگذارد ]جز آن كه به صاحبش باز مىگرداند، و از سپاهش بندهاى كشته نمىشود، جز آن كه خونبهاى او را به صاحبانش تسليم مىكند و كسى كشته نمىشود، جز آن كه بدهىاش را ادا مىكند و نانخوران او را به حقوقبگيران از بيت المال ملحق مىكند تا آن كه زمين را از عدل و داد پر مىكند، همان گونه كه از جور و تجاوز پر شده است» .۲
ر . ك : ص ۱۴۱ ح ۱۶۹۶
و ص ۴۰۹ ح ۱۹۳۴.
ح - احاديث امام صادق عليه السلام
۱۷۶۳. الغيبة ، نعمانى- با سندش به نقل از احمد بن حسن ميثمى، از مردى از ياران امام صادق عليه السلام - : شنيدم كه مىفرمود : « ... «بدانيد كه خداوند، زمين را پس از مرگش زنده مىكند . نشانهها را برايتان بيان كردهايم ؛ شايد كه دريابيد»؛ يعنى پس از آن كه زمين به خاطر ستم پيشوايانِگمراهى مىميرد ، خداوند، آن را با عدالت قائم به گاه ظهورش ، زنده مىكند» .۳
