۱۷۵۲. شرح نهج البلاغة، ابن ميثم : امام على عليه السلام فرمود: «به يقين بدانيد كه آنچه از كارهاى جاهلى‏تان كه قائمِ ما با آن روبه‏رو مى‏شود ، از آنچه پيامبر صلى اللّه عليه و آله با آن روبه‏رو شد ، كمتر نيست ، و اين از آن روست كه امّت، همگى در آن روز ، بر امر جاهليت اند ، جز آن كه خداوند رحم كند . پس عجله نكنيد كه اگر عجله كنيد، بيم و هراس به سويتان مى‏شتابد و بدانيد كه [نرمى و ]همراهى ، بركت است و در درنگ كردن ، بقا و آسايش است و امام به آنچه انكار مى‏شود ، داناتر است و به جانم سوگند ، [مهدى عليه السلام ]قاضيان بدكار را از گردن شما باز مى‏كند و آفت‏ها را برايتان از ميان مى‏برد و پيشوايان ستمگر را بركنار مى‏كند و زمين را از هر فريبكارى پاك مى‏نمايد و ميان شما به عدالت رفتار مى‏كند و با ترازوى عدل، ميانتان قيام مى‏كند و زندگانتان آرزو مى‏كنند كه كاش مردگانتان باز گردند و اندكى از آن زندگى بهره ببرند ، و اينها رخ خواهد داد» .^۱

۱۷۵۳. نهج البلاغه‏- در سخنرانى‏اش كه در آن به وقايع [آخر الزمان ]اشاره مى‏كند - : هوس را پيرو هدايت مى‏كند ، هنگامى كه [مردم،] هدايت را پيرو هوس كرده‏اند ، و رأى (نظر) را پيرو قرآن مى‏كند ، هنگامى كه قرآن را پيرو رأى خويش كرده‏اند ... و به شما سيره (رفتار) عادلانه را ارائه مى‏دهد و آنچه را كه از قرآن و سنّت از ميان رفته است ، زنده مى‏كند .^۲

ر . ك : ص ۳۵۹ ح ۱۸۸۱،
و ج ۳ ص ۱۰۳ (خبر دادن امام على از غيبت امام مهدى عليه السلام )،
و ج ۷ ص ۱۴۱ ح ۱۱۹۷.

۱۷۵۲. شرح نهج البلاغة لابن ميثم : قالَ عَلِيٌّ عليه السلام : اِعلَموا عِلماً يَقيناً ، أنَّ الَّذي يَستَقبِلُ قائِمَنا مِن أمرِ جاهِلِيَّتِكُم ليس بدون ما استقبل الرسول من أمرِ جاهِلِيَّتِكُم - وذلِكَ أنَّ الاُمَّةَ كُلَّها يَومَئِذٍ جاهِلِيَّةٌ - إلّا مَن رَحِمَ اللَّهُ ، فَلا تَعجَلوا فَيُعَجِّلَ الخَوفُ بِكُم ، وَاعلَموا أنَّ الرِّفقَ يُمنٌ وفِي الأَناةَ بَقاءٌ وراحَةٌ ، وَالإِمامَ أعلَمُ بِما يُنكَرُ ، ولعمري لَيَنزِعَنَّ عَنكُم قُضاةَ السَّوءِ ، ولَيَقبِضَنَّ عَنكُمُ المُراضينَ ، ولَيَعزِلَنَّ عَنكُم اُمراءَ الجَورِ ، ولَيُطَهِّرَنَّ الأَرضَ مِن كُلِّ غاشٍّ ، ولَيَعمَلَنَّ فيكُم بِالعَدلِ ، ولَيَقومَنَّ فيكُم بِالقِسطاسِ المُستَقيمِ ، وليَتَمَنَّيَنَّ أحياؤُكُم لِأَمواتِكُم رَجعَةَ الكَرَّةِ عَمّا قَليلٍ فَيُعَيَّشوا إذَن ، فَإِنَّ ذلِكَ كائِنٌ .

۱۷۵۳. نهج البلاغة : مِن خُطبَةٍ لَهُ عليه السلام يُومِئُ فيها إلى‏ ذِكرِ المَلاحِمِ : يَعطِفُ الهَوى‏ عَلَى الهُدى‏ إذا عَطَفُوا الهُدى‏ عَلَى الهَوى‏ ، ويَعطِفُ الرَّأيَ عَلَى‏ القُرآنِ إذا عَطَفُوا القُرآنَ عَلَى الرَّأيِ . . . فَيُريكُم كَيفَ عَدلُ السّيرَةِ ، ويُحيي مَيِّتَ الكِتابِ وَالسُّنَّةِ .

راجع : ص ۳۵۸ ح ۱۸۸۱
و ج ۳ ص ۱۰۲ (اخبار الإمام على عن غيبة المهدى عليه السلام )
و ج ۷ ص ۱۴۰ ح ۱۱۹۶.