واحده و دين واحد استقرار يابد . ... در تورات مقدس از اين يوم عظيم و قرن فخيم «يوم الرّب» و «يوم اللَّه» و از اين دو ظهور كريم به «نزول ايلياى نبى» يعنى الياس و «ظهور اللَّه» تعبير يافته و در انجيل جليل به «يوم الرب» و «يوم الملكوت» و از دو ظهور به «رجعت يحيى» و «نزول ثانى حضرت روح اللَّه از سماء» و در قرآن مجيد «يوم اللَّه» و «يوم الجزاء» و «يوم الحسرة» و «يوم التلاق» و «قيامت» و «ساعة» و امثالها و در احاديث نبويه كه مبين آيات قرآنيه است از ظهور اوّل، «ظهور مهدى» و از ظهور ثانى ، «قيام روح اللَّه» و در احاديث ائمه هدى از ظهور اوّل ، «ظهور قائم» و از ظهور ثانى ، «ظهور حسينى» معبّر گشته ... مقصود كل، اِخبار از ورود دو يوم عظيم است و دو ظهور كريم . «عباراتنا شتّى و حُسْنُكَ واحدٌ» .۱
اكنون از احاديث وارده از طرق اهل تسنن و اهل تشيع سخن گوييم و ببينيم كه آيا قائم موعود به اقتضاى ربوبيّتى كه حقّ جلّ جلاله در كتب سماويّه حضرتش را به آن وصف فرموده قادر بر تشريع شريعت جديده هست و يا آن كه به اقتضاى منصب نيابت و امامتى كه علماى اسلام به آن حضرت بخشيدهاند قادر بر ايجاد دين تازه و تشريع شريعت جديده نيست.۲
با توجه به اصول مسلّم و محكمات كتاب و سنّت ، و تفسيرى كه از احاديث صورت گرفت، هر دو ادّعا باطل است. نه شيعيان ادعاى دين جديد و كتاب جديد دارند ، و نه دعواى بهاييان از اين احاديث برمىآيد .