احتمال نقل به معنا در تعدادى از اين احاديث ، بسيار قوى است و در نتيجه ، تعداد اين روايت‏ها زياد نيستند ؛ گرچه به جهت كثرت اسناد و طرق و نيز تكثّر و تعدّد مصادر اوّليه ، اطمينان به صدور اجمالى اين مضامين ، حاصل است.
بحث اصلى در باره اين احاديث جنبه فقه الحديثى آنهاست ؛ يعنى منظور و مراد از اين امور جديد چيست؟ نخست احتمالات مطرح‏شده در باره اين عناوين هفت‏گانه را مى‏آوريم و سپس به تحليل و جمع‏بندى مى‏پردازيم.
قابل توجّه است كه تعبير «امر جديد»^۱ در هفت حديث ، «كتاب جديد»^۲ در سه حديث ، «قضاى جديد»^۳ در دو حديث ، «سنّت جديد»^۴در يك حديث، «دعاى جديد»^۵در دو حديث، «استيناف الإسلام جديداً»^۶در چهار حديث ، «استيناف»^۷ در يك حديث ، «سلطان جديد»^۸در يك حديث و «غضَّاً جديد»^۹ در يك حديث آمده است. اين نكته نيز گفتنى است كه تعبير «دين جديد» در هيچ حديثى نيامده است .

۱. امر جديد

در باره اين كه منظور از «امر جديد» چيست ، چند احتمال وجود دارد :
الف - مقصود از «امر جديد» طلب جديد است كه شامل طلب فعل و طلب ترك‏

تبيين برخى از تعبيرات درباره مبانى حكومتى امام مهدى‏^۱

روايات فصل يكم به روشنى نشان مى‏دهند كه اساس حكومت امام مهدى عليه السلام عمل به كتاب خدا و سنّت پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله است ؛ ليكن در برخى از روايات ، گاه تعبيرهايى ديده مى‏شود كه ممكن است چيزى غير اين معنا تداعى نمايد ، مانند : «كتاب جديد» ، «سنّت جديد» ، «امر جديد» ، «دعوت جديد» و حتى «اسلام جديد» .
اين احاديث در اين منابع مذكور است:
۱. كتاب الغيبة، نعمانى (م ح ۳۴۰ ق) دوازده حديث .^۲
۲. الإرشاد، شيخ مفيد (م ۴۱۳ ق) دو حديث .^۳
۳. كتاب الغيبة، شيخ طوسى (م ۴۶۰ ق) يك حديث .^۴
اين احاديث در مصادر ديگر مانند مختصر بصائر الدرجات، كشف الغمة و بحارالأنوار به نقل از منابع بالا آمده‏اند .
چنان كه ديده مى‏شود ، بيشتر اين احاديث در الغيبة نعمانى روايت شده‏اند و همه آنها از امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام نقل شده‏اند . در مصادر اهل سنّت نيز اين مضامين ديده نمى‏شود.