۱۷۰۱. المعجم الأوسط - با سندش به نقل از ابو سعيد خُدرى - : شنيدم كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله مى‏فرمايد : «مردى از امّتم قيام مى‏كند كه به سنّت من سخن مى‏گويد ، خداوند، برايش از آسمان، باران فرو مى‏فرستد ، و زمين، بركت‏هايش را برايش بيرون مى‏آورد. زمين از او از عدل و داد پُر مى‏شود ، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است . هفت سال بر اين امّت حكومت مى‏كند و در بيت المقدّس فرود مى‏آيد» .^۱

۱۷۰۲. الفتن، ابن حمّاد- با سندش به نقل از عايشه - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله [در باره مهدى عليه السلام ]فرمود : «او مردى از خاندان من است . براى سنّت من مى‏جنگد ، همان گونه كه من براى وحى جنگيدم» .^۲

۱۷۰۳. الغيبة، طوسى‏- با سندش به نقل از يعقوب بن يوسف ضرّاب غسّانى، به هنگام نقل از دفترى كه از ناحيه مقدّسه به او رسيده بود - : خدايا! بر محمّد، سَرور فرستادگان و خاتم پيامبران و حجّت خداى جهانيان، درود فرست ...، و بر جانشين شايسته، راه‏نماى راه‏يافته، امام مؤمنان، وارث فرستادگان و حجّت خداى جهانيان، درود فرست ... .
خدايا! بر وليّت، زنده كننده سنّتت، قيام كننده به امرت، دعوتگر به سويت، راه‏نما به وجودت، حجّت تو بر مردمت ، جانشينت در زمينت و گواهت بر بندگانت، درود فرست.
خدايا! يارى‏اش را پيروزمندانه و عمرش را طولانى قرار ده و زمين را با طول بقايش زينت بخش.
خدايا! از ستم حسودانش [آسوده و] كفايتش كن و از گزند حيله‏گران پناهش ده و خواسته ستمكاران را [در آزار و كشتن او ]از وى دور كن و او را از دست جبّاران برهان.
خدايا! چيزى در جان و فرزندان و پيروان و مردمان و خاص و عامّش و در باره دشمنان و همه اهل دنيا، به او عطا نما كه چشمش را روشن و جانش را شادمان كند و او را به برترين آرزويش در دنيا و آخرت برسان؛ كه تو بر هر كارى توانايى.
خدايا! آنچه را كه از دينت محو شده، به دست او احيا كن و آنچه را كه از كتابت تبديل شده است ، به دست او زنده كن و آنچه را كه از حُكمت دگرگون شده، به دست او آشكار كن تا دينت به وسيله و دست او، نو و تازه ، خالص و ناب ، بى شك و شبهه و بدون هيچ باطل و بدعتى گردد.
خدايا! هر ظلمتى را با نورش نورانى كن و هر بدعتى را با شوكتش در هم بكوب و هر گم‏راهى‏اى را با عزّتش فرو ريز و هر جبّارى را به دست او در هم شكن و هر آتشى را با شمشيرش خاموش كن و هر جبّارى را با عدالتش هلاك كن و حُكمش را بر هر حكومتى جارى (نافذ) كن و هر سلطانى را در برابر سيطره او خوار كن.
خدايا! هر كه را با او رو در رو مى‏شود ، خوار بدار و هر كه را با او دشمنى مى‏كند، هلاك كن و با هر كه با او حيله مى‏كند، حيله كن و هر كه حقّش را انكار مى‏كند و امرش را سبك مى‏شمرد و در پى خاموش كردن نور اوست و مى‏خواهد ياد او را فرو بنشاند، از بيخ و بن بر كن .^۳

۱۷۰۱. المعجم الأوسط : حَدَّثَنا أحمَدُ ، قالَ : حَدَّثَنا أبو جَعفَرٍ ، قالَ : حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بنُ سَلَمَةَ ، عَن أبِي الواصِلِ ، عَن أبِي الصِّدّيقِ النّاجي ، عَنِ الحَسَنِ بنِ يَزيدَ السَّعدِيِّ أحَدِ بَني بَهدَلَةَ ، عَن أبي سَعيدٍ الخُدرِيِّ ، قالَ : سَمِعتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله يَقولُ :
يَخرُجُ رَجُلٌ مِن اُمَّتي ، يَقولُ بِسُنَّتي ، يُنزِلُ اللَّهُ عَزَّ وجَلَّ لَهُ القَطرَ مِنَ السَّماءِ ، وتُخرِجُ لَهُ الأَرضُ مِن بَرَكَتِها ، تُملَأُ الأَرضُ مِنهُ قِسطاً وعَدلاً كَما مُلِئَت جَوراً وظُلماً ، يَعمَلُ عَلى‏ هذِهِ الاُمَّةِ سَبعَ سِنينَ ، ويَنزِلُ بَيتَ المَقدِسِ .

۱۷۰۲. الفتن : حَدَّثَنا الوَليدُ ، عَن شَيخٍ ، عَنِ الزُّهرِيِّ ، عَن عُروَةَ ، عَن عائِشَةَ ، عَنِ النَّبِيِّ صلى اللّه عليه و آله قالَ - فِي المَهدِيِّ عليه السلام - : هُوَ رَجُلٌ مِن عِترَتي ، يُقاتِلُ عَلى‏ سُنَّتي كَما قاتَلتُ أنَا عَلَى الوَحيِ .

۱۷۰۳. الغيبة للطوسي : عَنهُ‏^۱ عَن أبِي الحُسَينِ مُحَمَّدِ بنِ جَعفَرٍ الأَسَدِيِّ ، قالَ : حَدَّثَنِي الحُسَينُ بنُ مُحَمَّدِ بنِ عامِرٍ الأَشعَرِيُّ القُمِّيُّ ، قالَ : حَدَّثَني يَعقوبُ بنُ يوسُفَ الضَّرّابُ الغَسّانِيُّ - عِندَ نَقلِ ما فِي الدَّفتَرِ الَّذي وَصَلَ إلَيهِ مِنَ النّاحِيَةِ المُقَدَّسَةِ - : اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ سَيِّدِ المُرسَلينَ ، وخاتَمِ النَّبِيّينَ ، وحُجَّةِ رَبِّ العالَمينَ . . .
وصَلِّ عَلَى الخَلَفِ الصّالِحِ الهادِي المَهدِيِّ إمامِ المُؤمِنينَ ، وارِثِ المُرسَلينَ ، وحُجَّةِ رَبِّ العالَمينَ . . . اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ وَلِيِّكَ المُحيي سُنَّتَكَ ، القائِمِ بِأَمرِكَ ، الدّاعي إلَيكَ ، الدَّليلِ عَلَيكَ ، وحُجَّتِكَ عَلى‏ خَلقِكَ ، وخَليفَتِكَ في أرضِكَ ، وشاهِدِكَ عَلى‏ عِبادِكَ .
اللَّهُمَّ أعِزَّ نَصرَهُ ، ومُدَّ في عُمُرِهِ ، وزَيِّنِ الأَرضَ بِطولِ بَقائِهِ .
اللَّهُمَّ اكفِهِ بَغيَ الحاسِدينَ ، وأَعِذهُ مِن شَرِّ الكائِدينَ ، وَادحَر عَنهُ إرادَةَ الظّالِمينَ ، وتَخَلَّصهُ مِن أيدِي الجَبّارينَ .
اللَّهُمَّ أعطِهِ في نَفسِهِ ، وذُرِّيَّتِهِ ، وشيعَتِهِ ، ورَعِيَّتِهِ ، وخاصَّتِهِ ، وعامَّتِهِ ، وعَدُوِّهِ ، وجَميعِ أهلِ الدُّنيا ، ما تَقَرُّ بِهِ عَينُهُ ، وتَسُرُّ بِهِ نَفسُهُ ، وبَلِّغهُ أفضَلَ أمَلِهِ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ ، إنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَي‏ءٍ قَديرٌ .
اللَّهُمَّ جَدِّد بِهِ ما مُحِيَ مِن دينِكَ ، وأَحيِ بِهِ ما بُدِّلَ مِن كِتابِكَ ، وأَظهِر بِهِ ما غُيِّرَ مِن حُكمِكَ ، حَتّى‏ يَعودَ دينُكَ بِهِ وعَلى‏ يَدَيهِ غَضّاً جَديداً ، خالِصاً مُخلَصاً ، لا شَكَّ فيهِ ولا شُبهَةَ مَعَهُ ، ولا باطِلَ عِندَهُ ، ولا بِدعَةَ لَدَيهِ .
اللَّهُمَّ نَوِّر بِنورِهِ كُلَّ ظُلمَةٍ ، وهُدَّ بِرُكنِهِ كُلَّ بِدعَةٍ ، وَاهدِم بِعِزَّتِهِ كُلَّ ضَلالَةٍ ، وَاقصِم بِهِ كُلَّ جَبّارٍ ، وأَخمِد بِسَيفِهِ كُلَّ نارٍ ، وأَهلِك بِعَدلِهِ كُلَّ جَبّارٍ ، وأَجرِ حُكمَهُ عَلى‏ كُلِّ حُكمٍ ، وأَذِلَّ لِسُلطانِهِ كُلَّ سُلطانٍ .
اللَّهُمَّ أذِلَّ كُلَّ مَن ناواهُ ، وأَهلِك كُلَّ مَن عاداهُ ، وَامكُر بِمَن كادَهُ ، وَاستَأصِل مَن جَحَدَ حَقَّهُ وَاستَهانَ بِأَمرِهِ ، وسَعى‏ في إطفاءِ نورِهِ ، وأَرادَ إخمادَ ذِكرِهِ .^۲