۱۴۷. كمال الدين- به نقل از امام رضا عليه السلام ، از پدرانش عليهم السلام - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «هر كس دوست دارد كه به دين من چنگ زند و پس از من ، بر كشتى نجات بنشيند ، به على بن ابى طالب اقتدا كند، و با دشمن او دشمنى و با دوست او دوستى ورزد؛ چرا كه او ، هم در زندگىام و هم پس از مرگم ، وصىّ من و جانشين من در ميان امّتم است . او پيشواى هر مسلمانى و امير هر مؤمنى پس از من است. سخن او ، سخن من است و فرمان او ، فرمان من و نهى او ، نهى من. پيرو او ، پيرو من و ياور او ، ياور من است، و آن كه از يارىِ او دست كشد ، از يارى دادن به من دست كشيده است» .
سپس فرمود : «هر كس پس از من، از على جدا شود ، در روز قيامت، نه او مرا مىبيند و نه من او را مىبينم . هر كس با على مخالفت ورزد ، خداوند، بهشت را بر او حرام مىگرداند و جايگاهش را آتش قرار مىدهد و اين ، بد فرجامى است ! هر كس على را تنها بگذارد ، خداوند، او را در آن روزى كه به پيشگاهش مىروند ، تنها مىگذارد ، و هر كس على را يارى دهد ، خداوند، او را در روزى كه به ديدارش مىرود ، يارى مىرساند و هنگام پرسش ، حجّتش را به او القا مىكند» .
سپس فرمود : «حسن و حسين ، پس از پدرشان ، پيشوايان امّت من هستند و آقاى جوانان بهشت اند . مادرشان، بانوى بانوان جهان است و پدرشان سَرور اوصيا . از نسل حسين ، نُه امام هست كه نهمينِ آنان ، قائم از فرزندان من است . فرمانبرى از آنان ، فرمانبرى از من است و نافرمانى از آنان ، نافرمانى از من . از انكار كنندگانِ فضيلت و برترى آنان و از كسانى كه پس از من حرمت ايشان را زير پا مىنهند ، به خدا شِكوه مىكنم و خداوند، خود ، براى حمايت و يارى عترتم و امامان امّتم ، و براى انتقام گرفتن از منكرانِ حقّ آنان ، بسنده است، «و به زودى ، كسانى كه ستم كردند ، خواهند دانست كه به چه بازگشتگاهى باز مىگردند»» .۱
