۱۴۴. الاختصاص- به نقل از اصبغ بن نباته، از ابن عبّاس - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «ياد خداوند عزّ و جل، عبادت است . ياد من، عبادت است . ياد على، عبادت است و ياد امامان از نسل او نيز عبادت است . سوگند به آن كه مرا به پيامبرى بر انگيخت و مرا بهترينِ مردمان قرار داد ، وصىّ من ، برترينِ اوصياست و او پس از من ، حجّت خدا بر بندگان اوست و جانشين او در ميان خلقش ، و همچنين اند امامانِ هدايتگرِ از نسل او ... . آنان اولياى حقيقى خدا و جانشينيان راستين من هستند . شمارشان به شمار ماههاست كه دوازده ماه است. شمارشان به شمار نقيبان موسى بن عمران است .
و خداوند، عذاب را به خاطر آنان از زمينيان بر مىدارد و به خاطر آنان، آسمان را از فرو افتادن بر زمين جز به فرمان خودش نگاه مىدارد و به خاطر ايشان، كوهها را از حركت و جنبش باز مىدارد و به خاطر ايشان، آفريدگانش را آب باران مىدهد و به خاطر ايشان، گياه را مىروياند. آنان اولياى حقيقى خداوند و جانشينان راستين من اند شمار آنان به عدد ماههاى سال دوازده ماه است و شمارشان به اندازه نقيبان موسى بن عمران است».
سپس اين آيه: «و آسمانِ داراى برجها» را تلاوت كرد و آن گاه فرمود: «اى ابن عبّاس! آيا مىپندارى خداوند به آسمان داراى برج، سوگند ياد مىكند و همين آسمان و برجهايش را قصد مىكند؟!».
گفتم: اى پيامبر خدا! پس مقصود چيست؟
فرمود: «آسمان، من هستم و برجها، امامان پس از من هستند. نخستين آنها، على و آخرين ايشان، مهدى است. درودهاى خدا بر همه آنان باد!».۱
