از سوى ديگر، مضمون و سياق آيه تطهير نيز مؤيّد احاديثى است كه «اهل بيت» را به جمع خاصّى از نزديكان پيامبر صلى اللّه عليه و آله تفسير كردهاند .
به علاوه ، سيره عملى پيامبر خدا در تبيين اين آيه شريف - از هنگامى كه براى دفع احتمال ورود همسرانش در عنوان «اهل بيت» ، مانع از ملحق شدن همسر بزرگوارش اُمّ سلمه به «اصحاب كسا» شد تا هنگام مرگ -۱ به گونهاى بود كه هيچ گونه اختلافى در مفهوم و مصداق «اهل بيت» باقى نمىگذاشت و در زمان حيات ايشان ، جز گروه خاصّى از نزديكان پيامبر صلى اللّه عليه و آله كه از نظر علمى و عملى ، شايستگى هدايت و رهبرى امّت اسلامى را داشتند ، كسى مدّعى اين عنوان نبود .۲
بنا بر اين ، هر گونه شبهه در مفهوم و مصداق «اهل بيت» در آيه تطهير و حديث ثقلين ، در برابر سخنان صريح و روشن پيامبر صلى اللّه عليه و آله در تفسير اين عنوان و سيره عملى ايشان در اين زمينه ، فاقد ارزش علمى است .
قابل توجّه اين كه مضمون حديث ثقلين و تأكيد پيامبر خدا بر اين نكته كه قرآن و اهل بيت ، تا قيامت با هم هستند و جامعه اسلامى موظّف به پيروى از آنان است ، به روشنى دلالت دارد كه مصاديق «اهل بيت» ، منحصر به اصحاب كسا - كه آخرين آنان (امام حسين عليه السلام ) ، پنجاه سال پس از رحلت پيامبر صلى اللّه عليه و آله به شهادت رسيد - نيستند ؛ بلكه چنان كه در شمارى از روايات اهل البيت بدان تصريح گرديده است ، نُه تن از فرزندان حسين عليه السلام نيز بدان افزوده مىشود . امام على عليه السلام در تبيين معناى «عترت پيامبر صلى اللّه عليه و آله » مىفرمايد :
أنا وَ الحَسَنُ وَ الحُسَينُ وَ الأئِمَّةُ التِّسعَةُ مِن وُلدِ الحُسَينِ ، تاسِعَهُم مَهدِيُّهُم وَ