۹۷. تفسير العيّاشى- به نقل از مسعدة بن صدقه - : امام صادق عليه السلام فرمود : «خداوند ، ولايت ما، اهل بيت، را محور قرآن و محور همه كتابها[ى آسمانى ]قرار داد. قرآنِ مُحكم بر اين محور مىچرخد، و كتابها[ى آسمانى ]از آن به نيكى ياد كردهاند، و ايمان، با آن شناخته و روشن مىشود. پيامبر خدا به پيروى از قرآن و خاندان محمّد امر نمود ، آن جا كه در آخرين سخنرانىاش فرمود: "من در ميان شما ، دو چيز گرانسنگ بر جاى مىگذارم: گرانسنگ بزرگتر و گرانسنگ كوچكتر. آن بزرگتر ، كتاب پروردگار من است و آن كوچكتر ، عترت من ، يعنى اهل بيتم. پس مرا در اين دو، پاس بداريد؛ زيرا تا زمانى كه به آنها چنگ در زنيد ، گمراه نخواهيد شد"».۱
ز - واپسين لحظات زندگى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله
۹۸. دعائم الإسلام: از ابو ذر برايمان روايت شده است كه وى پس از درگذشت پيامبر صلى اللّه عليه و آله ، در مراسم حج حاضر شد و چون مردم در طواف گرد آمدند ، او بر در كعبه ايستاد و حلقه در را گرفت و سه بار صدا زد: آى مردم!
مردم، گرد آمدند و به گوش ايستادند. ابو ذر گفت: آن كه مرا مىشناسد ، مىشناسد و آن كه مرا نمىشناسد ، بداند كه من ابو ذر غِفارى هستم. حديثى را كه از پيامبر صلى اللّه عليه و آله شنيدهام ، برايتان باز مىگويم. شنيدم كه ايشان در هنگام احتضارش، مىفرمايد: «من دو گرانسنگ در ميان شما بر جاى مىنهم: كتاب خدا و عترتم ، يعنى اهل بيتم. اين دو هرگز از يكديگر جدا نمىشوند تا آن كه در كنار حوض ، بر من وارد شوند، مانند اين دو» و انگشت نشانه دو دستش را كنار هم گذاشت و برابر هم قرارشان داد و فرمود: «و نمىگويم مانند اين دو» و انگشت ميانه و نشانه دست راستش را كنار هم قرار داد [و افزود: ]«زيرا يكى از آنها جلوتر از ديگرى است. بدانيد كه حكايت اين دو در ميان شما ، حكايت كشتى نوح است كه هر كس در آن نشست ، نجات يافت و آن كه ننشست ، غرق شد».۲
۹۹. مسند زيد- به نقل از امام زين العابدين عليه السلام ، از امام على عليه السلام - : چون بيمارى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله شدّت يافت، در حالى كه اتاق آكنده از جمعيت بود، فرمود: «حسن و حسين را برايم صدا بزنيد».
من آن دو را صدا زدم. پيامبر صلى اللّه عليه و آله شروع به بوسيدن آن دو كرد تا آن كه از هوش رفت. من آنان را از روى صورت پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بلند كردم. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چشمانش را گشود و فرمود: «بگذارشان تا از من لذّت ببرند و من از آنان لذّت برم؛ زيرا به زودى پس از من ، به اين دو ، ستم خواهد رسيد».
سپس فرمود: «اى مردم! من در ميان شما كتاب خدا و سنّتم و عترتم - يعنى اهل بيتم - را جانشين خود قرار مىدهم. پس كسى كه كتاب خدا را وا نهد ، همچون كسى است كه سنّت مرا وا نهاده باشد و كسى كه سنّت مرا وا نهد ، چنان است كه عترت مرا وا نهاده باشد. بدانيد كه اين دو از يكديگر جدا نمىشوند تا آن كه در كنار حوض ، ملاقاتشان كنم».۳
