همه اعصار ، همين است كه جامعه بشر ، هيچ گاه از راهنماى الهى (پيامبر يا جانشين او) خالى نيست .
احاديث صحيحى كه اين معنا را تأييد مىكنند، به چند دسته تقسيم مىشوند:
دسته اوّل . احاديثى كه دلالت دارند كه زمين از هنگامى كه آدم ابو البشر آفريده شد تا كنون ، از امام، خالى نبوده است و تا انسانى روى آن زندگى مىكند ، امامت ادامه خواهد داشت .۱
دسته دوم . احاديثى كه بر ضرورت تداوم حجّت الهى در همه اعصار تأكيد دارند و تصريح مىكنند كه حجّت خدا ، قبل از مردم و همراه با مردم و پس از مردم بوده و خواهد بود .۲
دسته سوم . احاديثى كه بر ضرورت تداوم حضور عالِم و راهنماى الهى در همه اعصار ، تأكيد مىكنند .۳
دسته چهارم . احاديثى كه ضمن تأكيد بر ضرورت وجود امام و حجّت و عالِم الهى، به حكمت و فلسفه تشريعى و تكوينى وجود امام، اشاره مىكنند .۴
دسته پنجم . احاديثى كه تأكيد دارند امام و حجّت الهى ، گاهى آشكار است و گاهى پنهان .۵
دسته ششم . احاديثى كه اهل بيت پيامبر صلى اللّه عليه و آله را به ستارگان آسمان تشبيه كردهاند كه هميشه در آسمان هستند و هر گاه ستارهاى ناپديد شود ، ستارهاى ديگر پديدار مىگردد۶ و همچنين اهل بيت عليهم السلام تا دامنه قيامت، براى جهانيان، نورافشانى خواهند
1.ر . ك : ص ۲۰۵ (زمين از پيشوايان هدايت، خالى نمىماند).
2.ر . ك : ص ۲۲۹ ( زمين از حجّت، خالى نمىماند) .
3.ر . ك : ص ۲۲۲ ح ۳۳ و ص ۲۲۴ ح ۳۷ .
4.ر . ك :دانشنامه قرآن و حديث :ج ۶ (فصل چهارم/ حكمت ضرورت امامت) .
5.ر . ك : ص۲۳۷ (حجّت يا آشكار و بهنام است و يا پنهان و گمنام) .
6.ر . ك : ص ۲۳۹ ( هر ستارهاى كه ناپديد شود، ستارهاى ديگر طلوع مىكند) .