رويكردى نو در مؤسّسه دار الحديث است كه همه پژوهش‏ها و ترجمه‏هاى پيشين، در پژوهش‏هاى بعدى، مورد بهره‏بردارى قرار مى‏گيرند .
گفتنى است ترجمه چند شعر عربى در فصل مربوط به اشعار شاعران عرب نيز بر عهده دوست گرامى ، جناب آقاى محمّد مرادى بوده و شرح حال راويان در پانوشت‏هاى كتاب ، به قلم همكاران گروه رجال پژوهشكده است . يادآورى اين نكات براى ارج نهادن به اين عزيزان و پاسداشت حقّ معنوى آنان است، هر چند مسئوليت كلّى ترجمه، همچنان بر دوش اين حقير است و پذيراى انتقادها و راه‏نمايى‏هاى خوانندگان دانشور و گرامى دانش‏نامه هستم .
خداوند ، اين تلاش را زمينه‏ساز بهره‏گيرى بيشتر از معارف اهل بيت عليهم السلام و توسعه فرهنگ مهدويّت سازد و آن را به كرم و بزرگى خويش بپذيرد و همه خدمت‏گزاران معارف اهل بيت عليهم السلام را در باغ رضوانش جاى دهد.
به اميد حضور در ركاب قائم آل محمّد عليهم السلام
عبد الهادى مسعودى‏

واژه‏هايى نامأنوس دارند و تركيب‏هايى ناآشنا را در جاهايى حسّاس از متن، در درون خود جاى داده‏اند.
در اين ترجمه، سعى بر رعايت امانت در بازگردان متون مقدّس - اعم از آيات نورانى قرآن و احاديث شريف اهل بيت عليهم السلام - و حفظ حدّ و مرز ترجمه و متون تاريخى و رجالى بوده است، هر چند در حدّ توان به زيبايى و روانى ترجمه نيز توجّه شده است.
گفتنى است كه پژوهشگر گران‏قدر، حجّة الإسلام رسول اُفقى، سراسر ترجمه را با متن عربى مقابله نموده و از سر دقّت و باريك‏بينى و دلسوزى، ده‏ها تذكّر و تصحيح را براى اين بنده به ارمغان آورده‏اند كه سزاوار است در همين جا از ايشان تشكّر كنم.
شايان ذكر است كه تحليل‏ها و بيان‏هاى موجود در دانش‏نامه - كه از نكات قوّت اين مجموعه به شمار مى‏آيند - ، به قلم برخى نويسندگان فارسى زبان اند و نياز به ترجمه نداشته‏اند. همچنين متون نقل شده از منابع كهن فارسى مانند نجم الثاقب ، با حفظ امانت ، تنها اندكى روان‏سازى شده‏اند . از اين رو در بخش‏هايى مانند «ديدار كنندگان با امام مهدى عليه السلام » شاهد سبك‏هاى متفاوتى هستيم كه از آن گريزى نيست .
گفتنى است كه هر جا روايات با اسناد آمده‏اند، تنها راوى نخست آنها در ترجمه ذكر شده و اسامى بقيّه راويان نيامده است. اين كار به دليل يكسانى نسبى نام‏هاى خاص در عربى و فارسى است كه نياز به ترجمه را از ميان مى‏برد و افزون بر اين به كاهش حجم كتاب يارى مى‏رساند.
نكته ديگر ، آن است كه در اين دانش‏نامه ، از متونى كه پيش‏تر در آثارِ منتشر شده دار الحديث ترجمه شده‏اند ، به طور كامل و گاه با اصلاح ، استفاده شده است . از اين رو ، بخشى از ترجمه پيش رو، بويژه در جلد نخست ، به قلم ديگر مترجمان گران‏قدر آثار دار الحديث، مانند استاد حميدرضا شيخى است. اين شيوه، بر پايه