پيامبر خدا چنين لباسى پوشيد، نه على و نه هيچ يك از پدرانت!
امام صادق عليه‏السلام به او فرمود: «پيامبر خدا، در روزگارى سخت و در تنگناى معيشت به سر مى‏برد و از اين رو، با سختى زندگى مى‏كرد؛ امّا بعداً دنيا، خيرات و بركات خود را فرو ريزانْد. پس، سزاوارترينْ مردم دنيا به برخوردارى از اين نعمت‏ها، نيكان هستند» و سپس، اين آيه را تلاوت كرد«: «به گو: چه كسى زيورهاى خدا را كه براى بندگانش پديد آورده، و نيز روزى‏هاى پاك را حرام گردانيده است؟»^۱ [و افزود:] ما به استفاده از اين نعمت‏هاى خدادادى، از هر كس ديگر سزاوارتريم. با اين حال، اى ثورى! من، اين جامه‏اى را كه بر تَنَم مى‏بينى، براى مردم پوشيده‏ام».
امام عليه‏السلام سپس، دست سفيان را گرفت و به طرف خود كشيد و لباس رويى خود را بالا زد و جامه زِبرى را كه زير آن پوشيده بود و با بدن ايشان تماس مستقيم داشت، نشانش داد و فرمود: «اين را براى خودم مى‏پوشم و آنچه را ديدى (لباس رويى را) براى مردم». آن گاه، لباس رويى سفيان را كه زِبر و درشت بود، كنار زد و زير آن، جامه نرمى بود. فرمود: «تو اين رويى را براى چشم مردم پوشيده‏اى و اين زيرى را براى خوشايند نَفست!».^۲

گزاردن شكر هر نعمتى، و پرهيز از هر آنچه خداوند، حرام كرده است.^۱

۱ / ۲ ـ ۳

مخالفت با هواى نفس

۷۹.امام على عليه‏السلام: بازداشتن نفس از لذّت‏هاى دنيا، همان زهد پسنديده است.^۲

۱ / ۳

هشدار درباره تحريف زهد

۸۰.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: زهد به دنيا، به حرام كردن حلال [بر خود] و يا ترك دارايى نيست؛ بلكه زهد به دنيا، عبارت است از: راضى بودن به قضا[ى الهى] و صبر در مصائب، و چشم اميد بر كَندن از مردم.^۳

۸۱.الكافى ـ به نقل از محمّد بن على ازامام معصوم عليه‏السلام ـ: سفيان ثورى از مسجد الحرام مى‏گذشت كه امام صادق عليه‏السلام را با جامه‏هايى زيبا و قيمتى ديد. گفت: واللّه‏ كه نزد او مى‏روم و ملامتش مى‏كنم.
پس، به نزديك امام عليه‏السلام رفت و گفت: اى پسر پيامبر خدا! نه