۲ / ۴

دنيادوستى طبيعى است

۲۹.امام على عليه‏السلام: مردم، فرزندان دنيا هستند و آدمى، بر دوست داشتن مادرش ملامت نمى‏شود.^۱

۲ / ۵

نهى از ناسزاگويى به دنيا و نكوهش آن

۳۰.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: به دنيا ناسزا مگوييد؛ چه، دنيا نيكو مَركبى است براى مؤمن ؛ به وسيله آن به خوبى مى‏رسد و از بدى مى‏رَهَد. هرگاه بنده بگويد: «لعنت خدا بر دنيا»، دنيا گويد: لعنت خدا بر نافرمان‏ترينِ ما از پروردگارش.^۲

۲ / ۶

نهى از رُهبانيت و از حرام شمردن آنچه خدا حلال كرده

قرآن

«يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لاَ تُحَرِّمُواْ طَيِّبَتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ ولاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ.^۳

۲ / ۳

دنيا، كشتزار آخرت

قرآن

«وَ ابْتَغِ فِيمَا ءَاتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الاْخِرَةَ وَ لاَ تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا.^۱

و با آنچه خدايت داده، سراى آخرت را بجوى و سهم خود را از دنيا فراموش مكن».

حديث

۲۷.امام صادق عليه‏السلام: شما در عمرى به سر آمدنى و چند روزه به سر مى‏بريد و مرگ، به ناگاه فرا مى‏رسد. هركه نيكى بكارد، شادى مى‏دِرَود، و هركه بدى بكارد، پشيمانى درو مى‏كند. هر كشتگرى، آن درويد كه كاشت.^۲

۲۸.عيسى عليه‏السلام: دنيا، كشتزارى آفريده شده است كه بندگان در آن، شيرينى و تلخى، و بدى و خوبى مى‏كارند. خوبى، در روز حسابرسى، فرجامى سودمند دارد و بدى، در روز درويدن، رنج و شقاوت به بار مى‏نشانَد.^۳