فصل يكم

شناخت دنيا

۱ / ۱

ويژگى‏هاى دنيا

الف ـ سراى آزمايش

قرآن

«إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً.^۱

ما آنچه را بر روى زمين است، زيور آن قرار داديم تا ايشان را بيازماييم كه كدامينشان نيك كردارترند».

۱.امام زين العابدين عليه‏السلام: بدانيد كه خداوند عز و جل زرق و برق زودگذر دنيا را براى هيچ يك از دوستانش نخواسته است و آنان را به دنيا و به زيور گذراى آن و زيبايى ظاهرى آن، ترغيب نكرده است؛ بلكه دنيا را آفريد و اهل آن را خلق كرد تا آنان را در دنيا بيازمايد كه كدامينشان براى آخرتش بهتر عمل مى‏كنند. به خدا سوگند كه او در اين باره، براى شما مثال‏ها زده و براى

دنيا به معناى اوّل، از آيات الهى و نشانه‏هاى حكمت و قدرت اوست و به معناى دوم پديده‏اى ارزش‏مند و مورد توجه عقل و دين است. تنها در معناى سوم است كه دنيا، امرى زشت و نكوهيده و ناپسند به شمار مى‏آيد. توجه دقيق به اين كاربردهاى سه گانه و تفاوت آنها با يكديگر، جهت پيشگيرى از تحريف معنوى معارف قرآن و حديث بسيار ضرورى است. زيرا تمامى بدگويى‏ها و نكوهش‏هاى دنيا مربوط به دنياى به معناى اخير است و نه آن دو معناى ديگر. قابل توجه اين كه بخش نخست اين كتاب، به معناى اوّل و دومِ «دنيا»، و دو بخش بعد به سومين معناى «دنيا» مى‏پردازند. با اين تفاوت كه بخش دوم، بيانگر ويژگى‏هاى دنياى مورد نكوهش است و بخش سوم، مشوّق بى رغبتى و پرهيز از آن. در باره بخش چهارم كتاب با عنوان «آخرت» نيز پيش از شروع آن بخش، توضيح كوتاهى تقديم مى‏شود.