در گفتار دوم، به اعتبار ظنون در اعتقادات پرداخته شد. هرچند در این زمینه بحثهایی در کتب اصولی و گاه کلامی و یا در مقالات مستقل وجود دارد؛ ولی در این گفتار علاوه بر جامع‌نگری، سعی بر آن شد تا از رویکرد معرفت‌شناختی برای نتیجه‌گیریِ بهتر استفاده شود. در این گفتار، ده دلیل از ادلّه منکران حجّیت ظنون اعتقادی مطرح و نقد شده و سه دلیل بر اثبات حجّیت ظنون اعتقادی اقامه گردیده است.
گفتار سوم، به تقلید در اعتقادات اختصاص یافت و سه نظر: وجوب تقلید، حرمت تقلید و جواز تقلید، با ادلّه آن‌ها بررسی و در نهایت، جواز تقلید پذیرفته شد.
در گفتار چهارم، به کارکرد تعبّدیِ وحی اشاره کردیم که مهم‌ترین چالش فرا روی آن، رخ دادنِ دور است که به پاسخهای آن اشاره، برخی از آن‌ها نقد و بعضی پذیرفته شد و در نهایت، کارکرد تعبّدیِ وحی در اعتقادات، سالم از اشکال دانسته شد.
در گفتار پنجم، به کارکرد اثارهای وحی اشاره شد و این‌که وحی، به چه شیوههایی عقل را اثاره مینماید؟ منظور از اثاره، شکوفا ساختن عقل و برانگیختن معارفِ مکنون در نهاد انسان است.
در گفتار ششم، کارکرد تذکّری وحی بررسی شد. در مورد فطرت و معرفت فطری و عالم ذرّ، بحثهای بسیار و مفصّلی صورت گرفته است؛ ولی در این میان، به نقش وحی در تذکّر به معرفت فطری و شیوههای تذکّر، کم‌تر پرداخته شده است.
در گفتار هفتم، گونههای مختلف ادلّه نقلی مورد اشاره قرار گرفت و سرانجام در گفتار هشتم، به آسیبهای فرارویِ دانش‌آموخته کلام در کاربست ادلّه نقلی در اعتقادات اشاره گردید. بدین ترتیب، مباحث مختلف دخیل در استنباط اعتقادات، به صورت جامع پوشش داده شد.
شایان گفتن است که برخی از گفتارهای موجود در این اثر، قبلاً در مقالاتی به صورت مشترک با استاد معظّم جناب آقای دکتر برنجکار، به چاپ رسیده است،
