را بر آنان روا مى‏دارم و هيچ كس را شريكشان قرار نمى‏دهم».^۱

و ـ قاريان قرآن

۱۲۲.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: شمار درجه‏هاى بهشت، به شمار آيه‏هاى قرآن است. پس هر گاه هم‏نشين قرآن به بهشت وارد شود، به او گفته مى‏شود: «بخوان و به ازاى هر آيه، يك درجه بالا برو» و بالاتر از حافظ قرآن، درجه‏اى نيست.^۲

۱۱۹.امام باقر عليه‏السلام: چون قاسم پسر خديجه از دنيا رفت، پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به نزد خديجه رفت و ديد او گريه مى‏كند. فرمود: «چرا گريه مى‏كنى؟».
خديجه گفت: اشكم بى اختيار، جارى شد و گريه‏ام گرفت.
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: «اى خديجه ! آيا حاضر نيستى كه چون روز قيامت شود، به درِ بهشت بيايى و او آن جا ايستاده باشد و دستت را بگيرد و تو را به بهشت بَرَد و تو را در بهترين مكان آن جاى دهد ؟ اين، براى هر مؤمنى هست. خداى عز و جل، حكيم‏تر و كريم‏تر از آن است كه از مؤمن، ميوه دلش را بگيرد و سپس با اين حال، او را براى هميشه عذاب كند».^۱

۱۲۰.امام صادق عليه‏السلام: در بهشت، منزلتى است كه هيچ بنده‏اى به آن نمى‏رسد، مگر با رنجورى در جسمش.^۲

ه ـ پارسايان

۱۲۱.امام صادق عليه‏السلام: از جمله نجواهاى خداوند عز و جل با موسى عليه‏السلام، اين بود كه: «اى موسى! تقرّب‏جويان به من، به چيزى چون پرهيز از حرام‏هايم، به من نزديك نشده‏اند. من، بهشت‏هاى ماندگار خود