است (از دنيا و آنچه در آن است)، بهتر است.^۱

۵۸.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: يكى از نعمت‏هاى اهل بهشت، اين است كه سوار بر مركب‏ها و اشتران نژاده، به ديدار يكديگر مى‏روند، و هر آدينه‏روز، اسب‏هاى نشان‏دارِ لگام‏زده كه نه سرگين دارند و نه پيشاب، آورده مى‏شوند و بر آنها مى‏نشينند و هر جا كه بخواهند، مى‏روند. آن گاه ابرمانندى بر فرازشان آشكار مى‏شود كه نه چشمى مانند آن را ديده و نه گوشى شنيده است. به آن مى‏گويند: «بر ما ببار» و آن ابرمانند، پيوسته بر ايشان مى‏بارد تا جايى كه از آرزوهايشان فراتر مى‏رود.
سپس خداوند، بادى بى‏آزار بر مى‏انگيزد و تپّه‏هايى از مُشك را در سمت راست و سمت چپ آنان افشان مى‏سازد و آن مُشك، در كاكُل و يال‏ها و سرهاى اسبانشان جاى مى‏گيرد، و نيز براى هر مردى از آنان كه گيسوانى دارد، آن سان كه او مى‏خواهد. و آن مُشك در آن گيسوان و در آن اسب‏ها و در جامه‏ها مى‏پيچد.
سپس مى‏آيند تا به آن جا مى‏رسند كه خدا مى‏خواهد. در اين هنگام، زنى يكى از ايشان را صدا مى‏زند كه: اى بنده خدا! آيا تو را با ما كارى نيست؟
او مى‏گويد: چيستى تو ؟ كيستى تو؟
زن مى‏گويد: من، همسر تو هستم.
مرد مى‏گويد: از وجود تو آگاه نبودم!

فصل پنجم: تلاش براى بهشتى شدن

۵ / ۱

ارزش بهشت

قرآن

«فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِىَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ.^۱

پس هيچ كس نمى‏داند چه چيزهايى از آنچه روشنى‏بخش ديدگان است، به پاداش آنچه انجام مى‏داده‏اند، براى آنان پنهان شده است».

«أَصْحَبُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِيلاً.^۲

در آن روز، جايگاه اهل بهشت، بهتر و استراحتگاهشان نيكوتر است».

حديث

۵۷.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: يك وجب از بهشت، از زمين و آنچه بر روى آن