59
زندگی بهشتیان (بر گرفته از کتاب بهشت و دوزخ)

نخواهيم شد؟! به راستى كه اين، همان كاميابى بزرگ است. براى چنين [پاداشى] بايد كوشندگان بكوشند»۱ و [فرمود:] دوزخيان، چنان ناله‏اى سر مى‏دهند كه اگر قرار بود كسى از ناله بميرد، قطعا آنان مى‏مُردند. اين است [معناى]سخن خداوند عز و جل كه: «آنان را از روز حسرت، بيم ده، آن گاه كه كار، تمام مى‏شود»۲».۳

1.. سوره صافّات : آيه ۵۸ ـ ۶۱ .

2.. سوره مريم : آيه ۳۹ .

3.. قالَ : إذا أدخَلَ اللّه‏ُ أهلَ الجَنَّةِ الجَنَّةَ وأهلَ النّارِ النّارَ ، جيءَ بِالمَوتِ في صورَةِ كَبشٍ حَتّى يوقَفَ بَينَ الجَنَّةِ وَالنّارِ ، قالَ : ثُمَّ يُنادي مُنادٍ يُسمِعُ أهلَ الدّارَينِ جَميعا : يا أهلَ الجَنَّةِ يا أهلَ النّارِ ، فَإذا سَمِعُوا الصَّوتَ أقبَلوا ، قالَ : فَيُقالُ لَهُم : أتَدرونَ ما هذا؟ هذا هُوَ المَوتُ الَّذي كُنتُم تَخافونَ مِنهُ فِي الدُّنيا ، قالَ : فَيَقولُ أهلُ الجَنَّةِ : اللّهُمَّ لا تُدخِلِ المَوتَ عَلَينا ، قالَ : ويَقولُ أهلُ النّارِ : اللّهُمَّ أدخِلِ المَوتَ عَلَينا . قالَ : ثُمَّ يُذبَحُ كَما تُذبَحُ الشّاةُ .
قالَ : ثُمَّ يُنادي مُنادٍ : لا مَوتَ أبَدا ، أيقِنُوا بِالخُلودِ ، قالَ : فَيَفرَحُ أهلُ الجَنَّةِ فَرَحا لَو كانَ أحَدٌ يَومَئِذٍ يَموتُ مِن فَرَحٍ لَماتوا . قالَ : ثُمَّ قَرَأَ هذِهِ الآيَةَ : «أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ * إِلاَّ مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَ مَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ * إِنَّ هَـذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ * لِمِثْلِ هَـذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَـمِلُونَ » ، قالَ : ويَشهَقُ أهلُ النّارِ شَهقَةً لَو كانَ أحَدٌ يَموتُ مِن شَهيقٍ لَماتوا ، وهُوَ قَولُ اللّه‏ِ عز و جل : «وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِىَ الْأَمْرُ»الزهد ، حسين بن سعيد : ص ۱۰۰ ح ۲۷۳ .


زندگی بهشتیان (بر گرفته از کتاب بهشت و دوزخ)
58

صدا مى‏زند] كه: «اى دوزخيان ! مرگى در كار نيست، و اى بهشتيان ! مرگى در ميان نيست، جاودانگى است».۱

۵۶.الزهد، حسين بن سعيد ـ به نقل از ابو بصير ـ: امام باقر عليه‏السلام فرمود: «آن گاه كه خداوند، بهشتيان را به بهشت و دوزخيان را به دوزخ مى‏برد، مرگ را به صورت قوچى مى‏آورند و آن را ميان بهشت و دوزخ، نگاه مى‏دارند. سپس آواز دهنده‏اى با صدايى كه همه اهل بهشت و اهل جهنّم بشنوند، بانگ مى‏زند: اى اهل بهشت و اى اهل دوزخ !
با شنيدن صدا، همه به طرف آن، رو مى‏كنند. پس به آنها گفته مى‏شود: آيا مى‏دانيد كه اين چيست؟ اين، همان مرگى است كه در دنيا از آن مى‏ترسيديد.
اهل بهشت مى‏گويند: بار خدايا ! مرگ را نزد ما مياور.
اهل دوزخ نيز مى‏گويند: بار خدايا ! مرگ را نزد ما بياور.
در اين هنگام، آن (مرگ) را مانند گوسفند، سر مى‏بُرند.
سپس آواز دهنده‏اى آواز مى‏دهد كه: ديگر، مرگى نيست. به جاودانگى، يقين كنيد.
پس بهشتيان، چنان خوش‏حال مى‏شوند كه اگر قرار بود كسى در آن روز از خوش‏حالى بميرد، قطعا آنان مى‏مُردند».
سپس اين آيه را تلاوت كرد«: «آيا ديگر روى مرگ را نمى‏بينيم، جز همان مرگ نخستين خود را ؟! و ما هرگز عذاب

1.. يَدخُلُ أهلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ وأهلُ النّارِ النّارَ ، ثُمَّ يَقومُ مُؤَذِّنٌ بَينَهُم : يا أهلَ النّارِ! لا مَوتَ ، ويا أهلَ الجَنَّةِ! لا مَوتَ ، خُلودٌ صحيح البخارى : ج ۵ ص ۲۳۹۶ ح ۶۱۷۸ .

  • نام منبع :
    زندگی بهشتیان (بر گرفته از کتاب بهشت و دوزخ)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری؛ تلخیص: مرتضي خوش نصيب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1394
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 8459
صفحه از 111
پرینت  ارسال به