يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَكِهَةٍ ءَامِنِينَ * لاَ يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلاَّ الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ * فَضْلاً مِّن رَّبِّكَ ذَ لِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ.^۱

همانا پرهيزگاران در جايگاهى امن و آسوده‏اند، در بوستان‏ها و [كنار] چشمه‏سارهايند. پرنيان نازك و ديباى ستبر مى‏پوشند و برابر هم نشسته‏اند. [همواره] چنين اند و آنها را با حوريان درشت‏چشم، همسر مى‏گردانيم. در آن جا هر ميوه‏اى را [كه بخواهند،] آسوده‏خاطر مى‏طلبند. جز مرگِ نخستين در آن جا، مرگ نخواهند چشيد و خدا آنها را از عذاب دوزخ نگاه مى‏دارد. اين، بخششى است از جانب پروردگار تو. اين است همان كاميابى بزرگ».

حديث

۳۹.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: كسى كه به بهشت وارد شود، همواره برخوردار است و هرگز بينوا نمى‏شود، جامه‏هايش كهنه نمى‏شوند و جوانى‏اش از بين نمى‏رود.^۲

۴۰.امام زين العابدين عليه‏السلام: كسى كه در دنيا در پى توانگرى و ثروت و رفاه است، در حقيقت، آنها را براى آسايش مى‏جويد، حال آن كه آسايش، در دنيا و براى اهل دنيا آفريده نشده است ؛ بلكه آسايش، در بهشت است و براى بهشتيان، خلق شده است.^۳

آواز شيطان نيست ؛ بلكه تمجيد و تقديس خداست.^۱

۳ / ۲۵

هر آنچه دل بخواهد و ديده از آن لذّت ببَرَد، در بهشت هست

قرآن

«ادْخُلُواْ الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَ أَزْوَ جُكُمْ تُحْبَرُونَ * يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَ أَكْوَابٍ وَ فِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَ أَنتُمْ فِيهَا خَلِدُونَ.^۲

شما با همسرانتان شادمان به بهشت وارد شويد. سينى‏هايى از زر و جام‏هايى در برابر آنان مى‏گردانند و در آن جا، آنچه دل‏ها آن را بخواهند و ديدگان را خوش آيد، هست و شما در آن، جاويدانيد».

«إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَى أُوْلَئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ * لاَ يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا وَ هُمْ فِى مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَلِدُونَ.^۳

بى گمان، كسانى كه پيش‏تر، از جانب ما به آنان وعده نيكو داده شده است، از آن (آتش) دور داشته خواهند شد. صداى آن را نمى‏شنوند، و آنان در ميان آنچه دل‏هايشان بخواهد، جاودان‏اند».

«إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِى مَقَامٍ أَمِينٍ * فِى جَنَّتٍ وَ عُيُونٍ * يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَبِلِينَ * كَذَ لِكَ وَ زَوَّجْنَهُم بِحُورٍ عِينٍ *