هر كه به نزد پروردگارش، گنهكار رود، جهنّم براى اوست كه نه در آن مى‏ميرد و نه زندگانى مى‏يابد».

حديث

۶۰.امام على عليه‏السلام: دوزخيان، چون زقّوم و خارِ خشك، در شكم‏هايشان مانند آب جوش، به غلغل آمد، آب درخواست مى‏كنند. پس نوشيدنى‏اى از زردآب و چركاب برايشان آورده مى‏شود كه «[هر يك از آنان] آن را جرعه جرعه مى‏نوشد ؛ ولى نمى‏تواند آن را فرو ببرد. مرگ از هر طرف به سويش مى‏آيد ؛ ولى نمى‏ميرد و عذابى سخت به دنبال دارد»^۱ و نيز آبى جوشان كه از زمانى كه جهنّم آفريده شده است، «همچنان در آن جا همانند مسِ گداخته مى‏جوشد و چهره‏ها را بريان مى‏كند. چه بد نوشيدنى‏اى است آن، و چه بد رامشگاهى است دوزخ!»^۲.^۳

۸ / ۴

هم‏بند آنان

قرآن

«وَ مَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ.^۱

و هر كه از ياد خداى مهربان دل بگرداند، شيطانى بر او مى‏گماريم تا هم‏بندى براى وى باشد».

حديث

۵۹.امام على عليه‏السلام: آيا ديده‏ايد كه هر يك از شما وقتى خارى به او مى‏خَلَد، يا پايش به جايى مى‏خورد و خونى مى‏شود، يا داغى مى‏سوزاندش، چگونه بى‏تابى مى‏كند؟ حال، چگونه خواهد بود آن گاه كه در ميان دو طبقه از آتش باشد و هم‏بستر سنگى و هم‏بند شيطانى؟!^۲

۸ / ۵

زندگى آنان

قرآن

«إِنَّهُ مَن يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لاَ يَمُوتُ فِيهَا وَلاَ يَحْيَى.^۳