آن را هنگام شعله‏ور شدنش تحمّل كند. در روز قيامت، همين آتش را مى‏آورند و بر آتش[ِ دوزخ] مى‏نهند. پس چنان فريادى مى‏زند كه تمام فرشتگان مقرّب و پيامبران مُرسَل، از وحشت فرياد آن، به زانو در مى‏آيند.^۱

۵ / ۴

سياهىِ جهنّم

۳۶.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: هزار سال در آتش [جهنّم] دميده شد تا سرخ گرديد. سپس هزار سال ديگر در آن دميده شد تا سفيد گشت. سپس هزار سال در آن دميده شد تا سياه گرديد. بنا بر اين، آتش جهنّم سياه و تاريك است.^۲

۵ / ۵

سراپرده جهنّم

قرآن

«وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ فَمَن شَاءَ فَلْيُؤْمِن وَ مَن شَاءَ فَلْيَكْفُرْ إِنَّا

۳۴. امام على عليه‏السلام: سوخت آتش روز قيامت، هر توانگرى است كه از بخشيدن مال خويش به تهى‏دستان، بخل ورزد، و نيز هر عالمى كه دين را به دنيا بفروشد.^۱

۵ / ۳

گرماى جهنّم

قرآن

«فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُواْ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَ لِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِى الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُواْ يَفْقَهُونَ * فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلاً وَلْيَبْكُواْ كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ.^۲

بر جاى ماندگان، به [در خانه] نشستنِ خود پس از پيامبر خدا [و همراه نشدن با او]، شادمان شدند و از اين كه با مال و جان خود در راه خدا جهاد كنند، كراهت داشتند و [به ديگر مسلمانان نيز] گفتند: «در اين گرما بيرون نرويد». بگو: «اگر در يابيد، آتش جهنّم گرم‏تر است». از اين پس، كم بخندند و به [جزاى]آنچه به دست مى‏آورند، بسيار بگريند».

حديث

۳۵.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: اين آتش شما، جزئى از هفتاد جزء آتش جهنّم است كه هفتاد بار با آب، خاموش شد و آن گاه شعله‏ور گشت، و اگر اين [سرد شدن‏ها]نبود، هيچ انسانى نمى‏توانست