پرسشگيرى، من درباره گذشتت تو را به پرسش مىگيرم و اگر تو مرا در باره گناهانم به پرسشگيرى، من در باره آمرزشت، تو را به پرسش مىگيرم و اگر وارد آتشم كنى، به اهل آتش اعلام مىكنم كه دوستت دارم.۱
۳۰.امام على عليهالسلام: آه از آتشى كه جگرها و كليهها را مىپزد ! آه از آتشى كه پوست سر و اندام را بر مىكَنَد ! آه از فرو رفتن در شعلههاى سركش!۲
۳۱.امام زين العابدين عليهالسلام: معبود من! آيا رخسار مرا كه براى تو نماز گزارده است، در آتش مىسوزانى؟! معبود من! آيا چشم مرا كه از ترس تو گريان بوده است، با آتش مىسوزانى؟! معبود من! آيا زبان مرا كه قرآن تلاوت كرده است، با آتش مىسوزانى؟! معبود من! آيا قلب مرا كه عاشق و دوستدار تو بوده است، با آتش مىسوزانى؟! معبود من! آيا جسم مرا كه در برابر تو خاكسار بوده است، در آتش مىسوزنى؟! معبود من! آيا اعضاى بدن مرا كه در پيشگاه تو ركوع و سجود مىكرده است، با آتش مىسوزانى؟!۳
1.. إلهي ! إن أخَذتَني بِجُرمي أخَذتُكَ بِعَفوِكَ ، وإن أخَذتَني بِذُنوبي أخَذتُكَ بِمَغفِرَتِكَ ، وإن أدخَلتَنِي النّارَ أعلَمتُ أهلَها أنّي اُحِبُّكَ الإقبال : ج ۳ ص ۲۹۷ .
2.. آهٍ مِن نارٍ تُنضِجُ الأَكبادَ وَالكُلى ! آهٍ مِن نارٍ نَزّاعَةٍ لِلشَّوى ! آهٍ مِن غَمرَةٍ مِن مُلهَباتٍ لَظى ! الأمالى ، صدوق : ص ۱۳۸ ح ۱۳۶ .
3.. إلهي ! أتُحرِقُ بِالنّارِ وَجهي وكانَ لَكَ مُصَلِّيا ؟ إلهي ! أتُحرِقُ بِالنّارِ عَيني وكانَت مِن خَوفِكَ باكِيَةً ؟ إلهي ! أتُحرِقُ بِالنّارِ لِساني وكانَ لِلقُرآنِ تالِيا ؟ إلهي ! أتُحرِقُ بِالنّارِ قَلبي وكانَ لَكَ مُحِبّا ؟ إلهي ! أتُحرِقُ بِالنّارِ جِسمي وكانَ لَكَ خاشِعا ؟ إلهي ! أتُحرِقُ بِالنّارِ أركاني وكانَت لَكَ رُكَّعا سُجَّدا ؟! بحار الأنوار : ج ۹۴ ص ۱۴۰ .
