۱ / ۳

جَحيم (آتش فروخته)

قرآن

«وَ إِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ.^۱

و آن گاه كه جحيم، برافروخته شود».

حديث

۳.امام على عليه‏السلام: با مردن، دنيا به پايان مى‏رسد، و با دنيا آخرت به دست مى‏آيد. با فرا رسيدن قيامت، بهشت [براى پرهيزگاران]نزديك مى‏شود، و آتش افروخته براى گم‏راهان، آشكار مى‏گردد.^۲

۱ / ۴

سعير (آتش پرشراره)

قرآن

«وَ مَن يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِن

۱ / ۲

جهنّم

قرآن

«وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالاْءِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ.^۱

و هر گاه به او گفته شود: «از خدا بترس»، نخوت، وى را به گناه كشانَد. پس جهنّم براى او بس است، و چه بدبسترى است!».

حديث

۲.امام زين العابدين عليه‏السلام ـ در دعا ـ: خداوندا! كاش خبر جهنّم و زنجيرها و سنگينىِ غُل‏هايش را نشنيده بودم. خداوندا! كاش پرنده‏اى بودم كه از بيم تو، در هوا پرواز مى‏كردم. خداوندا! واى بر من، واى بر من، اگر جهنّم، محشر من باشد! خداوندا! واى بر من، واى بر من، اگر جاى نشستنم جهنّم باشد ! خداوندا! واى بر من، واى بر من، اگر غذايم در جهنّم، زقّوم باشد! خداوندا! واى بر من، واى بر من، اگر آب جوش جهنّم، آشاميدنى‏ام باشد! خداوندا! واى بر من، واى بر من، اگر شيطان و كافران، همنشينان من در جهنّم باشند!^۲