دربارهٔ گرایش‌های سیاسی او بر اساس گزارش‌های تاریخی می‌توان به دیدگاه‌های وی، که شامل طیفی از مخالفت با بنی‌امیه تا دوستی ابوبکر و عمر می‌شود، دست یافت:
مخالف بنی‌امیه: بنابر گزارش‌های تاریخی مخالفت و درگیری سالم بن ابی‌حفصه با حکومت بنی‌امیه کار را بدانجا رسانده بود که او از بیم آنها در کوفه مخفی شده بود. وی تنها پس از سقوط بنی‌امیه و آغاز حکومت بنی‌عباس توانست از مخفی‌گاه خود در کوفه خارج و مُحرِم شود. چنین بود که او در سال ۱۳۲ق عازم حج شد و با این شعار مشهورش، که منابع تاریخی فرقه‌های مختلف نقل کرده‌اند: «لبیک قاصم بنی أمیهٔ لبیک»،۱ از کوفه تا خانهٔ خدا راه پیمود.
شاید همین درگیری و مخالفت او با بنی‌امیه، که احتمالاً با انگیزه‌های انقلابی و شورشی نیز همراه بوده است، سبب شده که او را در جبههٔ زید بن علی (و به طور کلی از زیدیه) قلمداد کنند؛ به‌ویژه امامیه و برخی از اهل سنت که او را در ردیف دیگر بزرگان زیدی هم‌عصرش پنداشته‌اند.
علاقه به مختار و محمد حنفیه: هم‌نظر بودن سالم بن ابی‌حفصه را با پیروان مختار و خون‌خواهان امام حسین علیه السلام می‌توان با توجه به روایاتش دریافت. در منابع زیدیه و اهل سنت روایات فراوانی از سالم دربارهٔ سیرهٔ محمد حنفیه، و نیز روایات بسیاری به نقل سالم از محمد و پسرانش گزارش شده است. این روایات معمولاً با یک واسطه از محمد حنفیه دربارهٔ فقه یا فضیلت و برتری علی علیه السلام است. در روایتی سالم از پسر محمد حنفیه، که سند را تا امام علی علیه السلام می‌رساند، نقل می‌کند: «مهدی از ما اهل‌بیت است که خدا در یک شب کارش را اصلاح می‌کند».۲ در خبر دیگری همسر محمد حنفیه او را «مهدی» می‌خواند.۳ این روایت‌های
1.. كشی، همان، ج۲، ص۵۰۴. منابع اهل سنت نیز مشابه همین تعبیر را از سالم نقل كرده‌اند: «لبیك مهلك بنی أمیة لبیك» (حاكم نیشابوری، همان). در پایانِ نقلی دیگر آمده است که به سبب صدای بلند سالم، داود بن علی متوجه او شد و هزار دینار بدو پاداش داد (عقیلی، همان، ج۲، ص۱۵۲).
2.. محمد بن سلیمان كوفی، همان، ج۲، ص۱۱۲.
3.. ابن‌ابی‌خیثمه، التاریخ الكبیر، ج۲، ص۱۳۲. همین خبر را منابع دیگر بدون خطاب «مهدی» به محمد حنفیه ذكر كرده‌اند. ر.ک: ابن‌ابی‌شبیه، المصنف، ج۷، ص۲۷۶.
