در رجالشان از وی آورده‌اند، نشان می‌دهد ابن‌عقده طرق متعددی به روایات و کتاب سلّام داشته است. یکی از اصول شانزده‌گانه‌ای که باقی مانده‌اند نیز با ۱۰ حدیث مربوط به اصل سلّام بن ابی‌عمره خراسانی است.۱ باز هم طریق ماندگاری این اصل به همان طریق طوسی، یعنی تلعکبری از ابن‌عقده،۲ بازمی‌گردد. شاید دلیل باقی ماندن طرق طوسی، عظمت شخصیت او، و رواج کتاب‌ها و روایاتش در مدارس علمی امامیه است.
اهل سنت به روایات و وضعیت رجالی سلّام بن ابی‌عمره بیشتر آگاه بودند. آنان وی را ضعیف و «کسی که از ثقات مقلوب نقل می‌کند» وصف کرده‌اند.۳ ازاین‌رو به نظر می‌رسد سلّام از محدثان آشنا و ناقل راویان شیعی و اهل سنت بوده است. گفتنی است بررسی اسناد روایات سلّام در منابع شیعی و سنی نشان می‌دهد او بیشتر روایاتش را به پیامبر صلی الله علیه و اله و صحابه می‌رساند و به‌ندرت از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام نقل می‌کند. روایت سلّام از زیدیان مشهوری چون ابوالجارود،۴ و نیز توجه منابع و بزرگان زیدی همانند وکیع بن جراح۵ به روایات او، نشان می‌دهد وی نیز بر باور زیدی بوده است. فرات کوفی شماری از روایات سلّام را ذکر کرده۶ که برخی از آنها در امالی‌های امامی گزارش شده‌اند.۷
۲. اهل سنت
برخی راویان توثیق‌شدهٔ نجاشی در منابع روایی و رجالی امامی ناشناخته‌اند؛ اما رجالیان اهل سنت آنان را می‌شناسند و به روایات ایشان اشاره دارند. ازاین‌رو به نظر
1.. ر.ک: نخبة من الرواة، الاصول الستة عشر، ص۱۱۷.
2.. طوسی، الفهرست، ص۱۴۴.
3.. ر.ک: ابن‌حبان، كتاب المجروحین، ج۱، ص۳۴۱؛ ابن‌عدی، الكامل فى ضعفاء الرجال، ج۳، ص۳۰۹؛ ابن‌ماكولا، همان، ج۷، ص۲۴۵.
4.. ر.ک: مجلسی، بحار الانوار، ج۲۴، ص۴۲.
5.. بخاری، التاریخ الكبیر، ج۴، ص۱۳۳.
6.. فرات كوفی، التفسیر، صص۹۲، ۱۹۷، ۳۹۹.
7.. طوسی، الامالی، ص۲۶۹.
