471
زیدیه و حدیث امامیه

نقل کرده است.۱ طوسی در حالی برای جمع این دو خبر تلاش می‌کند ‌که هر دو از منبع و مجرایی غیرمعتبر گذشته‌ و نقل‌ شده‌اند.

روایات زیدی مؤثر در تأویل متعارضات

حضور روایات راویان زیدی در منابع امامی، به جز ایجاد تعارض بین روایات، در سنگین کردن کفهٔ یکی از دو دسته روایات متعارض هم تأثیر‌گذارند. این امر در تأویلات طوسی به دو حالت رخ داده است. رایج‌ترین و کاربردی‌ترین حالت چنین است که بین دو خبر متعارض که یکی‌شان از راوی عامی یا مشهور به کذب نقل شده، دلالت روایت زیدی به کمک روایت عامی یا مشهور به کذب می‌آید و ازاین‌رو سبب می‌شود طوسی روایت دیگر را که در مقابل این دو خبر تک افتاده‌ است، به تأویل ببرد و موافق آن دو توجیه کند.۲

برای نمونه در بحث از جرم‌هایی که حبس زندان برای آنها جایز است، روایت غیاث بن ابراهیم در کنار روایت اسماعیل بن ابی‌زیاد سکونی قرار می‌گیرد و با یک روایت دیگر مخالف می‌نماید. طوسی روایت آخر را توجیه می‌کند و به معنا و دلالت دو روایت دیگر برمی‌گرداند.۳ سکونی به تصریح رجال‌شناسان شیعی و سنی از عامه و اهل سنت است.۴ در نمونهٔ دیگر، روایتی که طلحة بن زید نقل کرده است به کمک روایت ابوجمیله می‌آید و تنها روایتی که مقابل این دو قرار دارد به تأویل برده می‌شود.۵ ابوجمیله نیز در میان راویان امامی، مشهور به کذب است.۶

در حالت دیگر، حضور روایات راویان زیدی در ترجیح یکی از دو روایت متعارض تأثیرگذار است. در این موارد معمولاً پس از آنکه طوسی دلالت یکی از اخبار را برمی‌گزیند، برای اثبات مدعای خود یا برای به تأویل بردن روایت دوم،

1.. همان، ج۴، ص۱۰۳.

2.. برای نمونه ر.ک: همان، ج۱، ص۴۳۶ و ج۳، صص۶۴، ۲۵۵.

3.. ر.ک: همان، ج۳، صص۴۷، ۴۸.

4.. ر.ک: طوسی، عدة الاصول، ج۱، ص۱۴۹؛ مزی، تهذیب الكمال، ج۳، ص۹۶.

5.. طوسی، الاستبصار، ج۴، ص۲۲۶.

6.. ر.ک: ابن‌غضائری، الرجال، ص۸۸.


زیدیه و حدیث امامیه
470

کرده است؛ برای نمونه در برابر روایتی که قضای روزهٔ ماه رمضان را در ذی‌الحجه جایز می‌داند، غیاث بن ابراهیم خبری از امام علی علیه السلام نقل می‌کند که روزهٔ قضای رمضان را در ده روز از ذی‌الحجه روا نمی‌داند. طوسی خبر غیاث را به فرد حج‌گزار، که به‌نوعی مسافر محسوب می‌شود، مقید می‌داند.۱

طوسی دستهٔ دیگری از اخبار متعارضی را که راویان زیدی نقل کرده‌اند، حمل بر «استحباب» و گاه «کراهت» می‌کند.۲ او گاهی هم «معنای لغت» را در خبر متعارض به مفهوم و برداشتی دیگر منتقل می‌کند تا دلالت خبر با روایات دیگر سازگار بیفتد. برای نمونه دربارهٔ اینکه روزهٔ مستحبی را تا چه هنگام از روز می‌توان افطار کرد، یک روایت در تعارض با دو روایت دیگر است. این خبر متفرد را مسعده از امام علی علیه السلام نقل می‌کند: «الصائم تطوعا بالخیار ما بینه وبین نصف النهار، فاذا انتصف النهار فقد وجب الصوم».۳ طوسی برای تأویل آن، واژهٔ «وجب» را در این خبر «اولی بودن» معنا می‌کند.۴

طوسی در معدودی از این‌گونه اخبار متعارض، وثاقت یا ضعف راوی را هم در نظر می‌گیرد و به‌ندرت تعارض را حاصل «وهم راوی» می‌داند. برای نمونه در بحث وصیت سهم مال، روایتی از طلحة بن زید در برابر دو خبر دیگر نقل می‌کند و در توجیه آن می‌گوید: «الراوی وهم لانه لا یمتنع أن یکون سمع ذلک فی تفسیر الجزء فرواه فی السهم وظن أن المعنى واحد».۵

گاهی روایات راویان زیدی با یکدیگر تعارض دارند؛ برای نمونه دربارهٔ جواز اسکان صاحب‌خانه در خانه‌ای که وقف کرده، دو روایت متعارض گزارش شده که یکی را ابوالجارود از امام باقر علیه السلام و دیگری را طلحة بن زید با واسطه از همین امام

1.. همان، ج۲، ص۱۱۹. برای نمونه تفسیر به «مكان خاص» نیز ر.ک: همان، ج۲، ص۳۲۹.

2.. برای نمونه ر.ک: همان، ج۱، ص۲۰۳؛ همو، تهذیب الأحكام، ج۴، ص۲۱۴.

3.. همو، الاستبصار، ج۲، ص۱۲۲.

4.. همان، ۱۲۳. برای نمونهٔ دیگر دربارهٔ توجیه لغوی الفاظ خبر ر.ک: همان، ج۳، ص۲۴۸.

5.. همان، ج۴، ص۱۳۴.

تعداد بازدید : 50028
صفحه از 575
پرینت  ارسال به