مختلف زیدیه برمی‌آید که آنان پنج تن از هاشمیان و فرزندان عبدالمطلب را انتخاب کرده بودند که عبارت‌اند از: علی علیه السلام، حسن علیه السلام، حسین علیه السلام، حمزة بن عبدالمطلب و جعفر بن ابی‌طالب. برای نمونه کثیرالنواء با واسطه از امام علی علیه السلام [ظاهراً از قول پیامبر صلی الله علیه و اله] نقل می‌کند:
۰.هر پیامبری را هفت یاور دادند و به من چهارده یاور داده شد. به علی گفتند: آنان را نام ببر. فرمود: من، دو پسرم، حمزه و جعفر از آنها هستیم.۱
مشخص است که امامیه برای مفهوم اهل‌بیت مصادیق دیگری قرار داده که حمزه و جعفر جزء آن نیستند؛ اما راه یافتن این مفهوم از اهل‌بیت به روایات امامی گاه سبب تناقضات و سستی‌هایی در روایات شده که ناقدان حدیث به آن توجه داده‌اند. برای نمونه کلینی روایتی را گزارش می‌کند که نزول آیهٔ ۱۹ سورهٔ توبه را در شأن علی علیه السلام، حمزه و جعفر می‌داند؛۲ درحالی‌که از نظر تاریخی به سبب سفر جعفر به حبشه و کشته شدن حمزه در جنگ احد، جمع این سه تن در تاریخ صدر اسلام امکان‌پذیر نبوده است و این خبر مخالف مسلّمات تاریخی است.۳
صدوق که بیش از دیگر محدثان امامی از روایات زیدیه یاد می‌کند، در مواردی که احادیث فضایل‌گونهٔ زیدیه را گزارش کرده است، گاه به این تفاوت آگاه بوده و متن پایانی روایت را که به مفهوم زیدی اهل‌بیت پرداخته از روایت انداخته و گزارش نکرده است. اصل این روایت را منابع زیدی بدون ویرایش آورده‌اند.۴ قیس بن ربیع روایتی را به پیامبر صلی الله علیه و اله می‌رساند که در آن پیامبر صلی الله علیه و اله از برتری‌های خود و خاندانش می‌گوید و سه نفری را که با وی برگزیده شده‌اند نام می‌برد: «وإن اللّٰه اختارنی فی ثلاثة من أهل بیتی على جمیع أمتی... اختارنی وعلی بن أبی طالب وحمزة بن عبدالمطلب وجعفر بن أبی طالب... علی عن یمینی و جعفر عن یساری و حمزة عند رجلی».۵ صدوق
1.. محمد بن سلیمان كوفی، مناقب امیرالمؤمنین، ج۲، ص۵۳۳.
2.. كلینی، الکافی، ج۸، ص۲۰۴.
3.. بیضانی، مبانی نقد متن الحدیث، ص۱۲۳.
4.. فرات كوفی، التفسیر، ص۳۴۰.
5.. محمد بن سلیمان كوفی، همان، ج۱، ص۱۲۹.
