سنت به این کتاب‌ها نفوذ کرده یا از منابع و محافل زیدی به منابع امامی راه یافته است. برای نمونه یکی از روایات برجسته و خاص عمرو بن خالد که در آن تسلسل عبارت «وهو آخذ بشعره» دیده می‌شود تا امام علی علیه السلام می‌رسد. این روایت را منابع اهل سنت و زیدی و هر دو امالی صدوق و طوسی گزارش کرده‌اند.۱
در مواردی هم راویان زیدی در منابع امامی کم‌روایت‌اند و یا روایاتشان منحصر در امالی‌هاست. از منصور بن معتمر، که طوسی او را بتری معرفی کرده است،۲ تنها مفید یک روایت در امالی نقل می‌کند.۳ مقاتل بن سلیمان نیز، که از بتریه‌اش دانسته‌اند،۴ تنها در امالی‌های صدوق، مفید و طوسی روایت دارد.۵ افزون بر اینها، مخول بن ابراهیم نهدی نیز از متشیعان اهل کوفه معرفی شده۶ که رجالیان امامی وی را نمی‌شناسند؛ اما از زیدیه بسیار نقل می‌کند و احتمالاً از زیدیان کوفی یا شیعیان نزدیک به زیدیه در کوفه بوده است.۷ بااین‌حال هر سه امالی حدیثی امامیه از روایات مخول به‌شدت استقبال کرده‌اند.۸
به جز نقل روایات راویان یا مشایخ زیدی، در امالی‌ها روایاتِ کاملاً برگرفته و برخاسته از منابع روایی زیدی نیز دیده می‌شود. مناقب الامام الامیرالمؤمنین نوشتهٔ محمد بن سلیمان کوفی (ح ۳۰۰ق) از جمله این منابع است که صدوق و گاه طوسی از آن به دفعات بهره برده‌اند و احادیث یکسانی بین هر دو کتاب دیده می‌شود. برای نمونه صدوق روایت قیس بن ربیع دربارهٔ اهل‌بیت علیهم السلام را با دو راوی مشترک نسبت به
1.. صدوق، الامالی، ص۴۰۹؛ طوسی، الامالی، ص۴۵۱؛ حاكم حسكانی، شواهد التنزیل، ج۲، ص۱۴۷؛ حاكم جشمی، تنبیه الغافلین، ص۱۴۰؛ ابن‌عساكر، تاریخ مدینة دمشق، ج۵۴، ص۳۰۸.
2.. طوسی، الرجال، ص۱۴۶.
3.. مفید، الامالی، ص۱۴۴.
4.. طوسی، همان.
5.. صدوق، همان، صص۱۰۰، ۳۴۷، ۴۸۶، ۶۰۱.
6.. ابن‌عدی، الكامل فى ضعفاء الرجال، ج۶، ص۴۳۹.
7.. وی از نفس زكیه روایت گفته و زیدیه نیز از او نقل كرده‌اند؛ ر.ک: محمد بن سلیمان كوفی، مناقب امیرالمؤمنین، ج۱، صص۱۳۲، ۲۲۴، ۴۱۶ و ج۲، ص۱۰۸.
8.. صدوق، الامالی، صص۶۳، ۵۵۹؛ مفید، الامالی، صص۴۸، ۹۲، ۳۴۰، ۱۱۶؛ طوسی، الامالی، صص۵۳، ۱۸۱، ۲۴۵، ۲۸۹، ۳۱۲، ۴۸۲.
