ابومسلم و یارانش کمک می‌کردند؛ ازاین‌رو عباسیان در آغاز خلافت، پایتخت حکومتشان را کوفه قرار دادند که شهر شیعیان علی علیه السلام بود.۱ منصور نیز در نامه‌ها و سخنرانی‌های خود همواره تصریح می‌کرد که علت براندازی امویان خون‌خواهی زید و یحیی بوده است؛۲ اما نفس زکیه در پاسخ به نامه‌های منصور، اشاره‌ای به قیام زید یا ادعایی مشابه آن نداشت.
۵. گزارشی تاریخی نشان می‌دهد وقتی حسنیان توانستند نخستین دولت شیعی یعنی دولت ادریسیان در مغرب را تاسیس کنند، از این باور دفاع می‌کردند که امامت تنها منحصر در فرزندان حسن است و فرزندان حسین از آن نصیبی ندارند. ابن‌حزم ضمن معرفی این گروه که ساکن شهر «سوس» بودند، به اعتقادات دیگر آنها دربارهٔ نماز و خوراکی‌ها اشاره دارد.۳
فرقه‌های زیدی
معمولاً فرقه‌شناسان سه فرقهٔ جارودیه، بتریه و سلیمانیه را فرقه‌های زیدیه می‌دانند. در این میان بیشتر محدثان و راویان زیدی از بتریه بوده‌اند؛ ازاین‌رو در تحقیق حاضر توجه بیشتری به آنها خواهیم داشت. از جارودیان نیز خود ابوالجارود به‌تنهایی بار همهٔ راویان ناشناس جارودی را بر دوش کشیده و فراوانی اقوال و روایات او در منابع حدیثی امامیه درخور توجه است.
۱. بُتریه
در ضبط این واژه هم ضمه و هم فتحه برای حرف باء گفته شده است؛ اما از مقایسه و مطالعهٔ کتاب‌های مختلف برمی‌آید که ضبط ضمه رایج‌تر و معتبرتر است.۴ در وجه
1.. ر.ک: دینوری، اخبار الطوال، ص۲۳۷.
2.. «فطلبنا بثأركم وأدركنا بدمائكم» (طبری، همان، ج۴، ص۴۳۲).
3.. ابن‌حزم، الفصل فی الملل والاهواء والنحل، ج۴، ص۱۴۰.
4.. فان اس نیز ضبط ضمه را ترجیح داده و برای آن استدلال كرده است، علم الکلام فی القرنین الثانی والثالث، ج۱، ص۳۴۲.
