به دروغ‌گویی مشهور شده بود، به قم کوچید و مدتی نزد احمد بن محمد بن عیسی ماند تا آنکه در قم نیز به غلو مشهور شد. احتمالاً در این مدت او افکار و آراء خود و نیز احادیثی را که در کوفه رایج بوده بازگو کرده و اندیشه‌ها و باورهایش آشکار شده است. در این زمان برقی نیز به واسطهٔ او اخبار و کتاب‌های محدثان کوفه از جمله محمد بن سنان را برگرفته است.
بررسی آماری روایات محمد بن سنان در المحاسن، که بیش از ۹۰ خبر است، نشان می‌دهد در نزدیک به ۷۵( این اخبار، محمد برقی بی‌واسطه از محمد بن سنان نقل کرده است. گویا به دلایل یادشده او واسطه‌ای را میان خود و ابن‌سنان انداخته است. نمی‌توان با قطعیت حکم کرد که همهٔ این واسطه‌های افتاده «ابوسمینه» هستند؛ زیرا وی روایات محمد بن سنان را از دیگران هم نقل کرده است؛ هرچند تعداد افراد دیگر در مقایسه با ابوسمینه به اندازه‌ای کم است که می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.
یادکرد ابوسمینه نیز در کتاب المحاسن الگوی مشخصی دارد. در اوایل جلد اول بیشتر از «محمد بن علی» یا همان ابوسمینه یاد می‌شود و پس از صفحهٔ ۱۱۶ تا اواخر جلد دوم دیگر نشانی از واسطه‌گری او بین برقی و محمد بن سنان نیست و از صفحهٔ ۳۵۲ به‌بعد در چهار روایت باز هم از وی نام برده می‌شود. شاید راوی کتاب برقی یا برقی پسر که به سبب نقل از ضعفا به دردسر افتاده، این واسطهٔ مشهور به کذب را انداخته است.
از دیگر راویان میانهٔ محمد برقی و محمد بن سنان، حسن بن علی بن یقطین است که کسی از سفر وی به قم خبر نداده است؛۱ اما ابن‌غضائری از حضور پسر وی، قاسم، در قم یاد می‌کند و می‌گوید قمی‌ها او را به ارتفاع در مذهبش متهم کرده بودند.۲ احتمالاً همین پسر کتاب‌ها و اخبار پدرش را به محمد برقی منتقل کرده و باز هم به سبب مقبول نبودن قاسم یقطینی نزد قمیان از یادکرد نام وی نیز خودداری شده است.
