طرق و اسناد احادیث راویان زیدی نشان داد که پس از سدهٔ دوم مجموعه احادیث این راویان دست‌به‌دست شده و در سدهٔ چهارم در منابع حدیث امامی نقل و بازگو شده‌اند. پس از آن در سدهٔ پنجم فهرست‌نگاران امامی در منابع رجالی به طرق خود برای این کتاب‌ها اشاره کردند. از این قرینه نیز برمی‌آید که این کتاب‌ها پیش از این سده در میان رجالیان و محدثان امامی رواج داشته‌اند. بنابراین ضروری می‌نماید برای بررسی راه‌های نفوذ روایات زیدی در منابع امامی، به سدهٔ سوم بازگردیم؛ یعنی دوره‌ای که حلقهٔ اتصال این دو قرن است؛ زیرا چنان‌که پیش‌تر اشاره شد این روایات در سدهٔ چهارم در منابع امامی وجود داشته‌اند و به احتمال قوی سدهٔ سوم زمان نقل و انتقال حدیثی بین زیدیه و امامیه بوده است. تاریخ حدیث نشان می‌دهد که نقل احادیث بیشتر از طریق مجالس حدیثی و از سوی مشایخ حدیثی صورت می‌گرفته است. بر این اساس در این فصل از میان مشایخ امامی و مشایخ زیدی نزدیک به امامی افراد برجسته و تأثیرگذار را برگزیده و واکاوی می‌کنیم.
از سوی دیگر بررسی کتاب‌های حدیثی امامی نشان می‌دهد در سدهٔ چهارم و پنجم یک بار دیگر منابع زیدی به منابع امامی نزدیک شده‌اند و روایات فراوانی از زیدیان به کتاب‌هایی خاص راه یافته است که بیشتر مربوط به موضوع فضایل است. از میان این منابع فرعی که اعتبار اندکی نسبت به دیگر کتاب‌های مؤلفانشان نیز دارند، امالی‌های امامی نمونه‌‌های درخور توجهی برای ارزیابی راه‌های نفوذ هستند.
