۸. عمرو بن ابی‌المقدام ثابت بن هرمز و پدرش

نجاشی برای کتاب‌های پدر و پسر طرق مشابه می‌دهد.^۱ هر دو کتاب را عباد بن یعقوب رواجنی (۲۵۰ق) اهل کوفه نقل کرده است. رجال‌شناسان امامی عباد را عامی و سنی‌مذهب می‌دانند؛^۲ درحالی‌که رجال‌شناسان اهل سنت او را از شیعیان غالی و حتی رافضی معرفی می‌کنند^۳ و به سبب روایات فضایل اهل‌بیت و مثالب صحابه بر وی خرده می‌گیرند.^۴ بااین‌همه اهل سنت او را در روایت صادق می‌دانستند و حتی بخاری نیز از روایاتش یاد کرده است.^۵ طوسی به کتاب اخبار مهدی عباد هم اشاره می‌کند^۶ که موضوعی جذاب برای زیدیه است. احتمالاً حضور دوگانهٔ عباد در مجامع اهل

طوسی: طریق طوسی در فهرست که از حسن بن محبوب می‌گذرد، رایج‌ترین طریق روایات در کتب اربعه است.^۱ همهٔ روایاتی که حسن بن محبوب از حسن بن صالح روایت کرده است فقهی‌اند. به نظر می‌رسد او فقط کتاب فقهی حسن بن صالح یا شاید تنها اقوال فقهی کتاب حسن را انتخاب و روایت کرده است که منتهی به امام صادق علیه السلام بوده‌اند. حسن بن محبوب حدود ۲۰ روایت از حسن بن صالح ذکر کرده است. طوسی تمامی روایات کلینی و صدوق را تکرار کرده و دو روایت جدید نیز به آنها افزوده است.^۲

طوسی در کتاب‌های روایی خود، همانند صدوق و کلینی، با وساطت حسن بن محبوب از حسن بن صالح نقل می‌کند. طوسی برخی روایات حسن بن صالح را نپذیرفته یا به تأویل برده است؛ چنان‌که یکی را موافق مذهب عامه دانسته و آن را به سبب مذهب حسن بن صالح حمل بر تقیه کرده است: «والوجه فی هذا الخبر أن نحمله على ضرب من التقیة لأنه موافق لمذهب بعض العامة خاصة والراوی له الحسن بن صالح