ابوالحسین محمد بن عثمان نصیبی (۴۰۶ق) ساکن محلهٔ کرخ بغداد و قاضی بوده است. از این منصب او میتوان پی برد که از اهل سنت بوده است. او راوی بسیاری از کتابها برای نجاشی است؛ اما نجاشی برای این استادش هیچ شرح و ترجمهای نیاورده است. در مقابل، رجالیان اهل سنت او را معرفی کرده و گاهی به کذب و جعل به نفع شیعه متهمش نمودهاند.۱ نصیبی در کتابهای زیدیه نیز در طرق اسناد قرار دارد؛۲ ازاینرو به نظر میرسد وی از شیعیان امامی نیست. پس میتوان گفت کتاب عمرو بن خالد با اسناد و راویان امامی به نجاشی نرسیده است. این نکته نیز گفتنی است که معمولاً واسطهای بین محمد بن عثمان و علی بن محمد بن زبیر وجود دارد؛۳ ازاینرو به احتمال زیاد انتهای سند نجاشی افتادگی دارد.
بررسی اسناد
برقی: احمد برقی (۲۷۴ق) که در بیشتر اسناد صدوق و نویسندگان دیگر، از او و پدرش پس از ابوالجوزاء نام برده میشود، در المحاسن هیچ روایتی از عمرو بن خالد گزارش نکرده است.
صفار: نام محمد بن حسن صفار (۲۹۰ق) نیز در تعداد اندکی از روایات عمرو بن خالد یافت میشود و بااینهمه در بصائر الدرجات تنها یک روایت از عمرو از زید بن علی ذکر میشود.۴ صفار این روایت را با طریقی خاص و متفاوت از مؤلفان قرن چهارم و پنجم گزارش میکند.
در طریق صفار، یونس بن یعقوب راوی عمرو بن خالد است. او از موالی امام
