1.. احمد بن اعثم كوفی، کتاب الفتوح، ج۲، ص۵۴۴.

2.. متن كامل این روایت در منابع اهل سنت گزارش شده است (بوصیری، إتحاف الخیرة المهرة بزوائد المسانید العشرة، ج۲، ص۲۲۶)؛ ولی منابع زیدی تنها بخش آخر سخن امام حسن علیه السلام از پیامبر صلی الله علیه و اله را نقل كرده‌اند. ر.ک: مرادی، کتاب الذکر، ص۴۲.

3.. ر.ک: كلینی، همان، ج۲، ص۲۷۰؛ ابن‌راهویه، المسند، ج۲، ص۵۱۲؛‌ بزار، همان، ج۲، ص۱۵۱.

4.. در یكی علی بن حسین از ذكوان مولی عایشه نقل می‌كند و در دیگری از مروان بن حكم. ر.ک: ابن‌راهویه، همان؛ بزار، همان.

5.. كلینی، همان، ج۷، صص۲۴، ۱۶۷. كلینی این روایت را دو بار با دو سند و متن مشابه می‌آورد كه گزارش اولش صحیح‌تر به نظر می‌رسد؛ زیرا در سند دوم تصحیف رخ داده و با مقایسهٔ دو سند این اشكال مشخص می‌شود.

6.. قاضی نعمان مغربی، شرح الاخبار فى فضائل الائمة الاطهار، ج۳، ص۲۷۷؛ و نیز برای مشابه این قول ر.ک: ناشناس از محدثان قرن چهارم، ألقاب الرسول وعترته، ص۵۶ و مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۶۰.

1.. عیاشی، التفسیر، ج۱، ص۱۶؛ صفار، بصائر الدرجات، ص۳۲؛ كلینی، الکافی، ج۱، ص۳۹۸. این محدثان روایت را با متن‌های مشابه می‌آورند و ردپای نقل به معنا در آنها به‌خوبی مشهود است. در متن آن امام حسین علیه السلام خود را از خاندان وحی و علم معرفی می‌كند كه هنوز اثر جبرئیل بر بام خانهٔ آنها در مدینه باقی است.

2.. كلینی، همان، ج۷، ص۲۴.

3.. عیاشی، همان، ج۲، ص۱۴؛ در روایت مشابه دیگر امام پردهٔ خانه و لباس آراسته دارند (كلینی، همان، ج۶، ص۴۴۶) و در نقل مشابه دیگر از حكم، امام باقر علیه السلام در كهنسالی حنا بسته است (كلینی، همان، ج۶، ص۵۰۲).

4.. محب طبری، همان.

5.. حجر: ۷۵.

6.. ر.ک: محمد بن سلیمان كوفی، مناقب امیرالمؤمنین، ج۲، صص۱۰۲، ۵۳۸؛ حاكم حسكانی، همان، ج۱، ص۴۲۱.

7.. برای نمونه ر.ک: مالك بن انس، المدونة الكبری، ج۱، صص۲۵۰، ۲۵۹ و ج۲، ص۸۹؛ شافعی، كتاب الام، ج۲، ص۳۲ و ج۴، ص۱۵۶ و ج۷، ص۳۸۴؛ عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ج۶، صص۱۴۰، ۲۹۳، ۳۵۲، ۴۷۷ و.... معمولاً عبدالرزاق صنعانی بیش از دیگر محدثان اهل سنت اخبار حكم از امام علی علیه السلام را نقل می‌كند كه احتمالاً نشان از تمایل خود وی به تشیع و دوستی علی دارد؛ چنان‌كه اهل سنت نیز به این موضوع اشاره كرده‌اند؛ ر.ک: ابن‌حجر، تهذیب التهذیب، ج۹، ص۳۰.

8.. برقی، المحاسن، ج۱، ص۲۶۱. مشابه آن خطبهٔ سیزدهم نهج البلاغه است (شریف رضی، نهج البلاغه، تحقیق و شرح محمد عبده، ج۱، ص۴۴) و نیز خطبه‌ای دیگر از امام به نقل از حكم را ثقفی آورده است (الغارات، ج۱، ص۴۰).