می‌زیسته است، از ایشان روایتی ندارد و تنها از امام باقر علیه السلام با واسطه نقل می‌کند. احتمالاً این قضیه بی‌ارتباط با باورهای زیدیه نیست؛ زیرا امام صادق علیه السلام با قیام مسلحانه مخالف بودند؛ چنانکه در روایات بسیاری از ایشان آمده که برخورد تندی با با یاران انقلابی‌شان داشته‌اند.۱
اما عامر ظاهراً بیشتر عمر خود را در جنگ‌ها و لشکرکشی‌های سادات حسنی و زیدیه گذرانده است. وی که از داعیان صاحب فخ بوده، در جوانی به همراه گروهی از اصحاب زید بن علی برای یاری ابراهیم بن عبداللّٰه (برادر نفس زکیه) از کوفه شورش کرد،۲ بعدها با برادر دیگر نفس زکیه، یعنی یحیی، دست بیعت داد۳ و سرانجام در نبرد ابوالسرایا نیز حضور یافت.۴ به نظر می‌رسد عامر بن کثیر از معدود زیدیان جارودی است که در قرن دوم می‌زیسته و صاحب کتاب معرفی شده است. البته کسی وی را به جارودیه منتسب نکرده است؛ اما وی از ابوالجارود روایت دارد و بیشتر در جمع زیدیان غیر بتری بوده و با امامان انقلابی زیدی در جنگ‌ها حاضر می‌شده است.
احادیث عامر بن کثیر در منابع زیدی بیش از امامیه رواج دارد و فرات بن ابراهیم کوفی بیش از دیگران آنها را نقل می‌کند.۵ موضوع این روایات فضایل شیعهٔ علی و اهل بیت علیهم السلام، تفسیر آیات به ولایت علی علیه السلام، متعه، سیرهٔ سلمان و... است.۶ در مقابل، هیچ یک از رجال‌شناسان یا محدثان سنی از وی یاد نکرده‌اند. شاید دلیل این امر آن باشد که او محدث یا راوی برجسته‌ای نبوده است.
1.. در خبری امام صادق علیه السلام حریز بن عبداللّه سجستانی را كه شمشیر به دست گرفته بود، به‌شدت سرزنش می‌كند (كشی، الرجال، ج۲، ص۶۲۷). در خبری دیگر امام صادق علیه السلام با قیام مسلحانهٔ زید مخالفت می‌كند و می‌فرماید: «اگر دو شمشیر از خاندان ما قیام كند چگونه می‌توان دریافت كه كدام یك بر حق هستند؟» (همان، ص۶۴۰). احتمالاً منظور امام از شمشیر اول قیام امام حسین علیه السلام است.
2.. ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۲۴۱.
3.. همان، ص۳۲۲.
4.. همان، ص۳۶۷ و نیز ر.ک: وجیه، اعلام المؤلفین الزیدیه، ص۵۲۴.
5.. فرات كوفی، التفسیر، صص۱۷۷، ۱۷۸، ۳۹۵، ۵۸۳.
6.. برای نمونه ر.ک: علی بن بلال، إعلام الأعلام بادلة الاحكام، صص۳۹، ۴۱؛ شجری، الامالی الخمیسیه، ج۲، ص۲۲۳.
