عمرو با مشاهیری چون اعمش نشست و برخاست داشته است.۱
موضوع احادیث عمرو بن جمیع در بیشتر موارد توصیههای اخلاقی، زهد، آداب معاشرت و فواید خوراکیهاست. البته چند روایت فقهی هم از طریق او رسیده است. بیشتر روایات عمرو از امام صادق علیه السلام است و باآنکه شیخ طوسی وی را در زمرهٔ یاران امام باقر علیه السلام هم ذکر کرده، او تنها یک یا دو روایت از ایشان دارد. به نظر میرسد عمرو این امام را چندان درک نکرده است؛ پس احتمالاً وی در طبقهٔ غیاث بن ابراهیم است و بعد از سال ۱۸۰ق درگذشته است. بههرروی چنانکه نزد اهل سنت مرسوم است، سند بیشتر روایات عمرو نیز به پیامبر صلی الله علیه و اله یا امام علی علیه السلام منتهی میشود و امامان شیعه در میانهٔ سلسله سند قرار میگیرند.
با توجه به تضعیف عمرو در نقل حدیث، در نگاهی خوشبینانه تنها میتوان گفت روایاتی از عمرو بن جمیع معتبرند که روایت شاهد یا مؤید دارند.
۱۵. ابومحمد۲ مسعدة بن صدقه عَبْدی (۱۸۳ق)
مسعده را از راویان امام صادق علیه السلام و امام کاظم علیه السلام برشمردهاند۳ و حتی برخی او را در شمار یاران امام باقر علیه السلام هم آوردهاند؛۴ اما با توجه به فاصلهٔ او از زمان آن امام صحت این گزارش بعید به نظر میرسد. در عمل هم تنها روایات مسعده از امام صادق علیه السلام گزارش شده و فقط یک خبر از او به نقل از از امام کاظم علیه السلام به دست ما رسیده است.۵ مسعدة بن صدقه کتابهایی از جمله خطب أمیر المؤمنین علیه السلام داشته