رویدادهای سفر عبداللّٰه بن نجاشی همراه بود، وی از اعتقاد به زیدیه دست کشید.۱
اگر روایت بالا را بپذیریم، باید انتصاب او به ولایت اهواز را مربوط به دورهٔ پسازیدی او بدانیم؛ زیرا نمی‌توان پذیرفت که منصور با آن همه درگیری‌های سختی که با علویان و قیام‌های زیدی داشت، یک زیدی را در چنین منصبی گماشته باشد. از سوی دیگر عبداللّٰه بن حسن محض در سال ۱۴۴ق در زندان منصور، و امام صادق علیه السلام نیز در سال ۱۴۸ق درگذشت؛ ازاین‌رو رسالهٔ اهوازیه باید بین این سال‌ها نوشته شده باشد.
به جز کشی، هیچ یک از رجالیان دیگر از عبداللّٰه بن نجاشی نام نبرده‌اند. در منابع حدیثی امامیه نیز تنها سه روایت از او نقل شده است که همگی به امام صادق علیه السلام می‌رسند و دربارهٔ فضایل علی علیه السلام۲ در قرآن، محدَّث بودن امام۳ و علم غیب داشتن امام۴ هستند.
ابوحفص وجیهی را از اهالی کوفه، و برخی منابع از مردمان شام دانسته‌اند.۵ از رجالیان تنها طوسی از او نامی به میان آورده و زیدی‌اش معرفی کرده است. طوسی همچنین به کتاب قراءة زید بن علی که عمر بن موسی نقل کرده، به واسطهٔ ابن‌جعابی طریق داده است. با همین طریق، که سندی طولانی دارد، از عمر بن موسی نقل می‌شود: «این قرائت را از زید بن علی شنیدم. شنیدم که زید بن علی می‌گفت: این قرائت امیرالمؤمنین است. من کسی را داناتر از او به کتاب خدا در ناسخ و منسوخ و مشکل و اعراب قرآن ندیده‌ام».۶ به جز این یادکردِ بدون جرح و تعدیل طوسی در
1.. ر.ک: كشی، همان، ج۲، ص۶۳۲؛ صفار، همان، ص۲۶۵؛ كلینی، همان، ج۷، ص۳۷۶؛ طوسی، تهذیب الأحكام، ج۱۰، ص۲۱۳.
2.. صفار مختصری از این روایت تفسیری را نقل می‌كند (ر.ک: بصائر الدرجات، ص۵۴۰). كلینی و عیاشی روایت كامل آن را هم، كه حاوی انتقاد از شیخین با تعبیر فلان و فلان است، گزارش می‌كنند (ر.ک: كلینی، همان، ج۸، ص۳۳۵؛ عیاشی، همان، ج۱، ص۲۵۵).
3.. مفید، الاختصاص، ص۲۸۶.
4.. ر.ک: صفار، بصائر الدرجات، ص۲۶۲.
5.. دارقطنی وی را كوفی می‌داند؛ اما ابن‌عساكر این قول را اشتباه دانسته، او را در اصل شامی می‌خواند (ر.ک: ابن‌عساكر، همان، ج۴۵، صص۳۴۴، ۳۵۰).
6.. طوسی، الفهرست، ص۱۸۶.
