آورد؛ اما تعداد آنها به‌قدری اندک است که بعید است منظور از نقل تفسیر ابوالجارود از امام باقر علیه السلام اینها بوده باشد؛ زیرا بیشتر این روایاتِ تفسیری در حقیقت تفسیر آیات فقهی قرآن هستند و ازاین‌رو در زمرهٔ روایات فقهی محسوب می‌شوند.
در صد روایت، خود احمد بن عیسی هم در طریق قرار دارد و با واسطهٔ محمد بن بکر از ابوالجارود روایت نقل می‌کند. بیست روایت را عباد بن یعقوب رواجنی از یحیی بن سالم فراء، ده روایت را محمد بن جمیل از محمد بن جبله از محمد بن بکر، و پنج روایت را مخول بن ابراهیم از محمد بن بکر نقل می‌کنند (به نمودار اسناد امالی احمد بن عیسی بنگرید).
بقیهٔ روایات سندهای پراکنده‌ای هستند که ابوالجارود از دیگران مثل زید بن علی علیه السلام، محمد بن حنفیه، امام حسن علیه السلام و امام زین العابدین علیه السلام نقل می‌کند و بدانها سند می‌رساند. بیشترین نقل از ابوالجارود (حدود ۱۲۰ روایت) مربوط به محمد بن بکر است. منابع امامی برخی روایاتِ احمد بن عیسی را با طریق محمد بن سنان یا دیگران گزارش کرده‌اند.
منابع متأخر زیدی، برخلاف امالی احمد بن عیسی، طرق متنوع و متفاوت دیگری ارائه می‌دهند که نمی‌توان برای آنها الگوی ثابتی به روایات ابوالجارود جست. احتمالاً تنها احمد بن عیسی به کتابی فقهی از ابوالجارود و به واسطهٔ محمد بن بکر دسترسی داشته که شمار زیادی از روایاتش را گزارش کرده است. این روایات شامل چندین خبر تفسیری از امام باقر علیه السلام،۱ روایات فضایل امیرالمؤمنین از زید بن علی،۲ فضایل زید،۳ فضایل امام حسین علیه السلام و نیز وقایع مربوط به ایشان،۴ یا روایاتی از این
1.. شجری، الامالی الخمیسیه، ج۱، ص۱۷ و ج۲، ص۶۹.
2.. ر.ک: محمد بن سلیمان كوفی، همان، ج۱، ص۳۵۸؛ شجری، الامالی الخمیسیه،ج۱، ص۱۳۷؛ همچنین برای روایات فضایل امام علی علیه السلام از امام باقر علیه السلام ر.ک: محمد بن سلیمان كوفی، همان، ج۲، صص۱۶۲، ۱۶۴، ۳۸۲، ۴۱۴.
3.. ر.ک: شجری، الامالی الاثنینیه، ص۶۰۱.
4.. ابوعبداللّه علوی، فضل زیارة الحسین علیه السلام، صص۴۴-۴۵؛ شجری، الامالی الخمیسیه، ج۱، ص۱۸۶.
