۵ / ۷
مجاز بودنِ نقل معناى حديث
۳۷۷.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: پس و پيش كردن كلمات حديث، در صورتى كه معناى آن را درست برسانى، اشكالى ندارد.
۳۷۸.اُسْد الغابةـ به نقل از سليمان بن اكيمه ـ: گفتم: اى پيامبر خدا ! من از شما حديث مىشنوم؛ امّا نمىتوانم آن را همان گونه كه مىشنوم، [به ديگران] برسانم. حرفى، كم و زياد مىشود. فرمود: «اگر حرامى را حلال و حلالى را حرام نمىكنى و معنا را در مىيابى، اشكالى ندارد».
۳۷۹.المعجم الكبيرـ به نقل از ابو اُمامه ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود: «هر كس بر من به عمد، دروغ ببندد، جايگاهش را بايد از ميانه دوزخ برگيرد». اين بر اصحاب، گران آمد. گفتند: اى پيامبر خدا ! ما از شما حديث نقل مىكنيم و كم و زياد مىشود. فرمود: «مقصود من، اين كار شما نيست. من كسى را مىگويم كه حديث دروغ به من مىبندد و در پى زشت جلوه دادن اسلام است».
۳۸۰.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از مكحول ـ: نزد واثلة بن اَسقَع رفتم و گفتم: اى ابو اسقع ! حديثى براى ما بگو كه آن را از پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله شنيدهاى و در آن اشتباه و فزونى و فراموشى نباشد.
او گفت: آيا هيچ يك از شما ديشب چيزى از قرآن خوانده است ؟ گفتيم: آرى ؛ امّا آنها را به ياد نداريم.
گفت: اين قرآن، نوشته شده و در دسترس شماست ؛ امّا توان حفظش را نداريد و مىپنداريد به آن بيفزاييد يا از آن بكاهيد. پس چگونه با احاديثى كه از پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله شنيدهايم و ممكن است تنها يك بار آنها را شنيده باشيم، چنين نشود ؟ ! براى شما، همين كافى است كه معناى حديث را برايتان نقل كنيم.
