۳۵۰.امام صادق عليهالسلام: آيا مىخواهيد خداوند عز و جل را در عرشش تكذيب كنيد ؟ ! با مردم حديث مگوييد، جز آنچه را بر مىتابند كه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ همواره پنهانى عبادت مىشود.
۳۵۱.امام صادق عليهالسلام: من حديثى را به كسى مىگويم و او [بدون ملاحظه ظرفيت مخاطب] مىرود و آن را از قول من همان گونه كه شنيده است، نقل مىكند و من به همين جهت، لعن و بيزارى از او را روا مىشمُرَم.
۳۵۲.امام صادق عليهالسلام: اين امر (امامت و پيروى از ما)، تنها شناخت و دوستى ورزيدن نيست تا آن را از نااهلان آن پنهان بدارى. شما را كافى است كه هر چه ما گفتيم، شما نيز بگوييد و از هر چه لب فرو بستيم، شما هم لب فرو بنديد زيرا اگر آنچه را ما گفتيم، بگوييد و در آنچه نگفتيم، تسليم ما باشيد به همان چيزى كه ما ايمان آوردهايم، ايمان آوردهايد. خداوند متعال مىفرمايد: «اگر به همان چيزى كه شما ايمان آوردهايد، ايمان آوردند، بىگمان، رهيافتهاند». على بن الحسين[عليهماالسلام] فرمود: «با مردم آنچه را بر مىتابند، بگوييد و آنچه را تاب نمىآورند، بر آنها تحميل نكنيد كه آنها را بر ما مىشورانيد».
۳۵۳.امام صادق عليهالسلام ـ به ابو سعيد مدائنى ـ: به دوستان ما سلام برسان و به آنان اعلام كن كه حديث ما را در دژهاى استوار و سينههاى فهيم و عقلهاى پا بر جا، جاى دهند. سوگند به آن كه دانه را شكافت و موجودات را آفريد، آن كه به آبروى ما تعرّض مىكند و پرچم جنگ با ما را برمى افرازد، زيانش بر ما بيشتر از زيان كسى نيست كه حديث ما را نزد آن كه تاب تحملّش را ندارد، افشا مىكند.
