ج ـ دقّت داشتن در بازگويى
۲۸۸.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: خداوند، خوشروى گردانَد كسى كه حديث ما را بشنود و آن را همان گونه كه شنيده است، به ديگران برساند ؛ چه بسا كسى كه حديثى به او رسيده، آن را بهتر از كسى بفهمد كه حديث را [بى واسطه]شنيده است.
۲۸۹.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: هنگامى كه حديثى براى تو گفتم، چيزى بر [سخن] من ميفزا.
۲۹۰.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: خداوند، خوشروى گردانَد كسى كه گفتار مرا بشنود و بر آن نيفزايد، چه بسا حمل كننده علم كه علمش را به كسى از خود فهيمتر [و پذيراتر]مىرسانَد.
۲۹۱.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: خداوند، خوشروى گردانَد بندهاى كه سخن مرا بشنود و آن را خوب فرا گيرد و حفظ كند سپس به كسانى برساند كه آن را نشنيدهاند ؛ چه بسا حمل كننده علم كه دينشناس نيست و چه بسا حمل كننده علم كه آن را به كسى منتقل مىكند كه از خود آن [انتقال دهنده]ها بهتر مىفهمد.
۲۹۲.الكافىـ به نقل از ابو بصير ـ: به امام صادق عليهالسلام گفتم: فرموده خداوند ـ جلّ ثناؤه ـ:«كسانى كه سخن را مىشنوند و بهترش را پيروى مىكنند» [به چه معناست] ؟ فرمود: «[يعنى] او كسى است كه حديث را بشنود و آن را همان گونه كه شنيده است، بى افزودن و كاستنى، باز گويد».
