۸۸۱.امام صادق عليهالسلام: مردى به حسين ـ كه درودهاى خداوند بر او باد ـ نوشت: مرا دو كلمه موعظه كن. در پاسخ او نوشت: «هر كس چيزى را از طريق نافرمانى كردن خدا بجويد، آنچه را بِدان اميد دارد، بيشتر از دست مىدهد و آنچه از آن مىگريزد، زودتر به سراغش مىآيد».
۸۸۲.الأمالى، صدوق ـ به نقل از اسماعيل بن بشر بن عمّار ـ: هارون الرشيد به ابو الحسن موسى بن جعفر عليهالسلام نامه نوشت: مرا موعظه كن و كوتاه بگو. امام عليهالسلام برايش نوشت: «هيچ چيزى نيست كه چشم تو آن را ببيند، مگر اين كه در آن پندى هست».
۱۲ / ۷
حكمتهاى جامع
۸۸۳.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: آن كه كارِ آخرتش را به سامان آورَد، خداوند، كارِ دنيايش را سامان مىدهد و آن كه [رابطه] ميان خود و خداوند را اصلاح كند، خداوند، [رابطه] ميان او و مردم را اصلاح مىفرمايد.
۸۸۴.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: در صحف ابراهيم عليهالسلام آمده بود: «... خردمند، تا خِردش بر جاست، بايد وقتهايى را براى خود در نظر گيرد: وقتى را براى راز و نياز با پروردگارش، وقتى را براى حسابرسى از خود، وقتى را براى انديشيدن در آنچه خداوند عز و جل در حقّ او كرده است و وقتى ويژه بهرههاى حلالش ؛ زيرا كه اين وقت (بهرهمندى از لذّت حلال)، كمكى است براى آن اوقات [ديگر]و آسايش يافتن دلها [و تجديد قوا] و زدودن پريشانى آنها».