۸۶۲.الأمالى، طوسى ـ به نقل از داوود بن سليمان غازى۱ ـ: على بن موسى الرضا، برايمان نقل كرد: «پدرم موسى بن جعفر برايم نقل كرد كه پدرم جعفر برايم نقل كرد كه پدرم محمّد بن على برايم نقل كرد كه پدرم على بن حسين زين العابدين برايم نقل كرد كه پدرم حسين بن على برايم نقل كرد كه پدرم على بن ابى طالب، امير مؤمنان عليهمالسلام برايم نقل كرد كه پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود كه خداوند عز و جل فرمود: "اى فرزند آدم ! همه شما گمراهيد، جز آن كه من، بدو ره نمودم و همگى شما نيازمنديد، جز آن كه من، بىنيازش كردم و همه شما هلاكيد، جز آن كه من، نجاتش دادم. پس، از من بخواهيد تا كفايتتان كنم و به راه هدايتتان، ره نمون شوم.
بىگمان، برخى از بندگان مؤمنم را جز نيازمندى، به سامان نمىآورَد و اگر او را بىنيازش كنم، همين، او را تباه مىكند. برخى از بندگانم را جز تندرستى، بهسامان نمىكند و اگر بيمارش كنم، او را تباه مىكند. برخى از بندگانم را جز بيمارى، بهسامان نمىكند و اگر تندرستش كنم، تباهش مىسازد. كسى از بندگانم هست كه در عبادت من و شب زنده دارى براى من مىكوشد و من از سرِ عنايت به او، خواب را بر او مسلّط مى كنم و تا صبح مىخوابد و چون بر مىخيزد، با نفس خود، بد است و او را خوار مىشمارد و اگر چنين نمىكردم و به خواستهاش (شب زندهدارى) مىرسيد، شيفتگى به عملش، او را مىگرفت و اين خودپسندى، سبب هلاك او مىشد و گمان مىكرد كه بر عابدان، فائق آمده و با كوشش خود، از تقصير در عبادت، در گذشته است و به همين سبب، از من دور مىشد و مىپنداشت كه به من، نزديك مىشود.
پس عمل كنندگان، بر اعمال خود تكيه نكنند، هر چند [اعمالشان] نيكو باشد و گناهكاران، از آمرزش من نسبت به گناهانشان، نااميد نشوند، هر چند [گناهانشان]فراوان باشد ؛ بلكه بر رحمت من، اعتماد كنند و به لطف من، اميدوار باشند و به حُسن نظر من، اطمينان كنند ؛ زيرا كه من، بندگانم را آن گونه كه به صلاحشان است، اداره مىكنم و با آنها رفيقم و [از حالشان] آگاهم"».
