قرائت قرآن، ثواب ندارد، بلكه احاديث معتبرى داريم كه ثوابهاى چشمگيرى را براى قرائت سورههايى مانند حمد، توحيد، معوّذتين و... وعده دادهاند.
ديگر احاديث ساخته شده بر اساس اين انگيزه، وعده پاداشهاى گزاف براى برخى كارهاى بسيار خُرد است. برخى سادهنگران، به اميد ترغيب مردم به برخى اعمال مستحب، سخنانى را مىسازند و آنها را به پيامبر صلىاللهعليهوآله و ائمّه عليهمالسلام منسوب مىكنند. براى مثال، پاداشى بزرگ براى گفتن ذكرى، خوردن غذايى، يا حتّى انجام دادن عبادتى بدعتآميز، مانند نماز ضحى، قرار مىدهند. عبد اللّه نهاوندى، از يكى از اين افراد به نام غلام خليل، علّت جعل را پرسيده و او پاسخ داده است: آنها را ساختيم تا دلها را نرم و جذب كنيم!۱
در اينجا نيز مىگوييم: هر حديثِ بيانگر پاداشهاى بزرگ، جعلى نيست؛ زيرا گاه، عملى كوچك، امّا با خلوص نيّت، بذرى را مىمانَد كه مىپايد و مىبالد و ميوه مىدهد. به فرموده امام على عليهالسلام:
۰.أَنَّ لِكُلِّ عَمَلٍ نَبَاتاً.۲
هر عملى، رويشى دارد.
و
۰.كفايَةُ القَليلِ مِنَ العَمَلِ مَعَ الإخلاصِ.۳
اخلاص، جبران كننده كمىِ عمل است.
از سوى ديگر، تفضّل و احسان الهى نيز جايگاه و عظمت خود را دارد و انسانهاى شايسته، سزاوار بهرهمندى از آن هستند.
