سال هفتم هجری در مدینه یا خیبر،۱ اسلام آورد و در صُفّه، اقامت گزید. خلیفه دوم حکومت یمن را دو سال به او سپرد و به دلیل گردآوری فراوان مال از این سمت برکنارش کرد.۲ پس از بیعت مسلمانان با امام علی علیه السلام، معاویه از ابو هُرَیره برای متّهم کردن ایشان به جانبداری از قاتلان عثمان، بهره برد.۳ ابو هُرَیره، در مسائل سیاسی، همواره در تقابل با اهلبیت علیهم السلام قرار داشت؛۴ امّا گاه روایتهایی در فضائل اهلبیت علیهم السلام از او گزارش شده است.۵ وی به سال ۵۸ ق در ۷۸ سالگی درگذشت.۶
مکانت حدیثی
او افزون بر پیامبر صلی الله علیه و اله، از برخی صحابیان ایشان نیز روایت شنیده است.۷ در میان راویان از وی، ذکوان ابو صالح سمان (۳۱۵ روایت)، ابو سلمة بن عبد الرحمان بن عوف (۲۸۷ روایت)، عبد الرحمان بن هرمز اعرج (۱۹۶ روایت) و سعید بن ابی سعید مقبری (۱۳۵ روایت)، بیشترین حجم روایت از او را به خود اختصاص دادهاند.۸
بیش از هشتصد نفر از ابو هُرَیره، روایت گزارش کردهاند۹ که مزی، نام بیشتر آنان را آورده است.۱۰ برخی از اهل سنّت او را به تدلیس و عدم وثاقت، متّهم کردهاند.۱۱ از او در مقابل
1.. الطبقات الکبری: ج۴ ص۳۲۵ و ۳۲۶.
2.. الطبقات الکبری، ج۴ ص۳۳۵؛ العقد الفرید، ج۱، ص۵۵.
3.. أنساب الأشراف: ج۳ ص۱۱۳۱.
4.. الغارات: ج۲ ص۵۶۹.
5.. البدایة و النهایة: ج۸ ص۳۴، الإصابة: ج۸ ص۲۶۴.
6.. الاستیعاب: ج۴ ص۳۳۵.
7.. سیر أعلام النبلاء: ج۲ ص۵۷۸.
8.. المسند الجامع: ج۱۶ ص۴۵۳ - ج۱۸ ص۵۱۶.
9.. تدریب الراوی: ج۵ ص۱۸۹.
10.. تهذیب الکمال: ج۳۴ ص۳۶۷-۳۷۷.
11.. شرح نهج البلاغة، ابن ابی الحدید: ج۴ ص۶۸ و ج۲۰ ص۳۱.