۴۹.الكافى - به نقل از اسحاق بن عمّار - : به امام صادق عليه السلام گفتم : مرا از بهترين وقت نماز صبح باخبر كن.
فرمود: «همزمان با سپيدهدم. خداى عزّ وجلّ مىفرمايد: (و قرائت سپيدهدم، كه قرائت سپيدهدم، مشهود [همگان ]است) . مقصود از "قرائت"، خواندن نماز صبح است كه فرشتگان شب و روز، آن را مشاهده مىكنند . و چون بنده، نماز صبح را همزمان با سپيدهدم بخواند، فرشتگان شب و فرشتگان روز، [هر دو دسته] ، عمل او را مىنويسند».
۵۰.امام صادق عليه السلام : هنگامى كه خورشيد زوال مىيابد، وقت [نماز] ظهر رسيده است تا اين كه به اندازه خواندن چهار ركعت نماز بگذرد. پس از آن، وقت مشترك نماز ظهر و عصر است تا به اندازه خواندن چهار ركعت نماز از خورشيد بماند، كه در اين هنگام، وقت نماز ظهر پايان مىپذيرد و وقت نماز عصر باقى مىماند تا خورشيد ناپديد شود.
۵۱.الكافى - به نقل از ذَريح مُحاربى - : به امام صادق عليه السلام گفتم : نماز ظهر را كِى بخوانم؟
فرمود: «هنگام زوال خورشيد، هشت ركعت نماز [نافله] بخوان و سپس ظهر را بخوان، و آن گاه نمازهايت را بخوان، طول بكشد يا كوتاه شود. سپس نماز عصر را بخوان».
۵۲.امام صادق عليه السلام : هنگامى كه خورشيد زوال مىيابد، وقت هر دو نماز ظهر و عصر، فرا رسيده است و پس از خواندن نماز ظهر، چيزى از نماز عصر باز نمىدارد، جز قضاى نافلهاى كه بعد از ظهر و قبل از عصر مىخوانى. اگر خواست اين فاصله را طول دهد تا [سايه شاخص] به اندازه دو گام برسد، ۱ و اگر خواست، كوتاه كند.
